Παράλληλα, κάποιες γυναίκες δολοφονούνται. Η αστυνόμος Δέσποινα Λουκίδη καλείται να βρει τον δολοφόνο. Έναν δολοφόνο που δεν αρκείται στο να σκοτώσει τα θύματά του, αλλά παίρνει και κάτι από αυτά.
Κάποια κεφάλαια είναι αφιερωμένα σε μια ιστορία του παρελθόντος και προς το τέλος, παρελθόν και παρόν....
Είχα μεγάλη περιέργεια για το βιβλίο. Σώσε με... Ποιος το λέει; Σε ποιον το λέει; Πώς το λέει; Να μπω στο δράμα αυτής της οικογένειας. Να δω γιατί δολοφονούνται αυτές οι γυναίκες.
Από τις πρώτες σελίδες κέρδισε το ενδιαφέρον μου. Κεφάλαια μικρά που εντείνουν την αγωνία, χωρισμένα με πρόσωπα της πλοκής. Αυτό με βοήθησε στο να τους καταλάβω. Ίσως εδώ κάποιοι να αναρωτηθείτε αν θα μπερδευτείτε, αλλά δεν θεωρώ ότι υπάρχει δυσκολία στο να μείνουν στη μνήμη μας. Αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο από τη Νικόλ και τον Ιάσονα και σε τρίτο από τους υπόλοιπους. Ένταση και δράση που κλιμακώνεται, ανατροπές,
γραφή που έχει εξελιχθεί και που με παρέσυρε να διαβάζω κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο και χωρίς φλυαρίες, με πολύ ωραίες περιγραφές και ατμόσφαιρα. Ήταν πολύ εύκολο να σχηματίσω τις εικόνες στο μυαλό μου καθώς διάβαζα.
Ξεκινώντας την ανάγνωση ο Δημήτρης Σίμος, μας δίνει κομμάτια από το παζλ και σιγά σιγά μας βοηθά να το συμπληρώσουμε, μέχρι που φτάνουμε στο τέλος και η εικόνα που σχηματίζει αυτό το παζλ δεν αφήνει περιθώρια για ερωτηματικά.
Σκοτεινό, θίγει την ελληνική κοινωνία, με στερεότυπα, αγάπη, ζήλια, πάθη, ενοχές, εκδίκηση κι ένα αγαπημένο μου στοιχείο η μουσική. Πόσο μου αρέσει όταν κάποιος χαρακτήρας ακούει μουσική. Η ψυχογράφηση των ηρώων είναι πάρα πολύ καλή και φαίνεται η έρευνα που έχει κάνει ο συγγραφέας.
Πόση δύναμη έχει μια υπόσχεση, σκεφτόμουν όταν το τελείωσα και πόσο μου άρεσε που διαδραματίζεται στην Θράκη.
Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ