Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΑΔΕΡΑΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΑΓΚΛΗΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ

Πρώτο βιβλίο του Μιχάλη Δαγκλή που διαβάζω και οι εντυπώσεις που μου άφησε είναι οι καλύτερες. Όταν το άνοιξα δεν είχα ιδέα τι θα μου προκαλούσε, ειδικά το δεύτερο μέρος. Ένιωσα τον τρόμο στο πετσί μου, τις τελευταίες εκατό περίπου σελίδες τις γυρνούσα σαν τρελή και καμιά σκέψη που είχα ως προς το τέλος της ιστορίας, δεν έφτασε κοντά σε αυτό που επέλεξε ο συγγραφέας. Μια λέξη ήρθε στο μυαλό μου όταν το τελείωσα: παράνοια.
Εμπνευσμένος από αληθινά γεγονότα βάζει στην πλοκή του το πως άνθρωποι με επιρροή χρησιμοποιούν τη δύναμη που έχουν και επιβάλλονται σε αδύναμους εκμεταλλεύοντάς τους.
Μου άρεσε πολύ σαν ιδέα.

Χάνοντας τη μία δουλειά σε ένα βίντεο κλαμπ της Αθήνας, ο Σίμος Σουλιώτης πηγαίνει σε ένα μπαράκι το οποίο είναι και στέκι του. Εκεί, βρίσκει τον Βασίλη, έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ, στο γραφείο του οποίου δουλεύει όταν υπάρχουν υποθέσεις. Μετά από λίγο δέχεται ένα τηλεφώνημα από τον πατέρα του που ζει στην Πελοπόννησο, τον ενημερώνει ότι μια κοπέλα του διπλανού χωριού έχει εξαφανιστεί και η μητέρα του κοριτσιού δίνει πολύ καλή αμοιβή. Ο Σίμος χρειάζεται τα λεφτά και πιστεύοντας ότι πρόκειται για μια εύκολη υπόθεση, την επόμενη ημέρα παίρνει το λεωφορείο και αναχωρεί για το ορεινό χωριό Αδέρα. Σύντομα ανακαλύπτει ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και ότι όσο φιλόξενος και χαμογελαστός να είναι κάποιος, μπορεί μέσα του να κρύβει επικίνδυνα πράγματα. Στη χιονισμένη Αδέρα που δεν έχει ίντερνετ και τα παιδιά ζουν χωρίς κινητά, συνειδητοποιεί ότι η ζωή του κινδυνεύει.

Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε δύο μέρη. Το πρώτο είναι πιο ήρεμο, μαθαίνουμε τους ήρωες, ένιωθα το μυστήριο και προσπαθούσα να βγάλω άκρη μαζί με τον Σίμο. Στο δεύτερο μέρος η ένταση ανεβαίνει και γίνεται το απόλυτο page turner. Σε πολλά σημεία διάβαζα με κομμένη ανάσα.
Με γραφή που με καθήλωσε από τις πρώτες σελίδες, με φοβερή ατμόσφαιρα με περιγραφές έντονες και ανατριχιαστικές, οι οποίες με έκαναν να νιώθω ότι ήμουν κι εγώ στην Αδέρα, ένιωθα το κρύο μαζί με τους χαρακτήρες. Με δράση, ανατροπές, χαρακτήρες καθόλου άψυχους, διαλόγους ρεαλιστικούς, χωρίς σημεία που να με κούρασαν και με σκηνές που κάποιες από αυτές είναι βίαιες. Τα κεφάλαια είναι τόσο όσο πρέπει, και αρκετά από αυτά με τον τρόπο που σταματάνε, ανέβαζαν την αγωνία μου.
Δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστο τον πρωταγωνιστή. Ο Σίμος είναι κυνικός, εθισμένος στο τσιγάρο και θέλει τα λεφτά του να τα χαλάει σε τσιγάρα και αλκοόλ. Η αφήγηση γίνεται από την πλευρά του και μου άρεσαν κάποιες σκέψεις του, όπως και οι ατάκες του. Μέχρι τη μέση περίπου δεν ήξερα αν τον συμπαθώ ή όχι, όμως γυρνώντας τις σελίδες και φτάνοντας προς το τέλος, συνειδητοποίησα ότι του έλεγα να προσέχει.
Υπάρχουν κάποιες βωμολοχίες κι αυτό ίσως ξενίσει κάποιους, μα είναι έντονες μόνο στην αρχή.

Σίγουρα θα διαβάσω κι άλλο βιβλίο του. "Η τελευταία νύχτα της Αδέρας" είναι ένα ευανάγνωστο βιβλίο θρίλερ με στοιχεία τρόμου που με έκανε να χαμογελάσω, να συγκινηθώ και να τρομάξω, και φυσικά το προτείνω σε όλους όσους αγαπούν αυτό το είδος. Και μια συμβουλή. Αν χρησιμοποιείτε antistress μπαλάκι, να το έχετε δίπλα σας. Σε κάποιες σελίδες θα το χρειαστείτε.

 

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ