Η Σιωπή Της Λευκής Πόλης Eva García Sáenz de Urturi Εκδόσεις Ψυχογιός

Ξεκινώντας το βιβλίο, δεν είχα ιδέα ότι από τις πρώτες σελίδες θα μεταφερθώ στη Βιτόρια, και τελειώνοντάς το ενθουσιάστηκα με τη γραφή της συγγραφέως.

Ο Τάσιο Ορτίθ ντε Θάρατε, διάσημος αρχαιολόγος, καταδικάστηκε για εγκλήματα που σόκαραν και τρομοκράτησαν την Βιτόρια πριν είκοσι χρόνια. Ένοχο τον βρήκε ο αστυνομικός και πανομοιότυπος δίδυμος αδερφός του, Ιγνάθιο Ορτίθ ντε Θάρατε. Τώρα, λίγο πριν βγει από την φυλακή, οι φόνοι αρχίζουν ξανά στην ίδια περιοχή και με τελετουργικό που θυμίζει πολύ τους παλαιότερους φόνους. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο Ουνάι Λόπεθ ντε Αγιάλα μαζί με τη βοηθό του. Ο Αγιάλα είναι αστυνομικός με ειδικότητα στη δημιουργία προφίλ εγκληματιών και γνωστός με το υποκοριστικό "Κράκεν". Λόγω της προσωπικής τραγωδίας που βίωσε, οι μέθοδοί του δυσαρεστούν την επικεφαλής της έρευνας, την Άλμπα, με την οποία έχει μια αρκετά αμφιλεγόμενη σχέση. Ο χρόνος όμως τους πιέζει, ο δολοφόνος πρέπει να πιαστεί πριν συνεχίσει να σκορπά τον τρόμο σε όλη την πόλη με τα εγκλήματά του.

Η Eva García Sáenz de Urturi με έκανε να διαβάζω χωρίς ανάσα. Η σκοτεινή ατμόσφαιρα, ο καταιγιστικός ρυθμός, η κινηματογραφική και καθηλωτική γραφή και το σκηνικό που εξελίσσεται η πλοκή, τόσο όμορφο, με έκαναν να νιώθω ότι βρίσκομαι εκεί, ένιωθα την ζέστη πάνω στο δέρμα μου, την μυρωδιά των κήπων, την πανέμορφη θέα.
Οι χαρακτήρες είναι όλοι πολύ καλά σκιαγραφημένοι, σαν άνθρωποι της διπλανής πόρτας, όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους κι έχουν όλοι το μέρος τους στην πλοκή. Με τα καλά τους και τα κακά τους θα βάλει ο καθένας το δικό του λιθαράκι για να βρεθεί η λύση του μυστηρίου. Με φιλίες που κρατάνε χρόνια, με μυστικά, με αδυναμιες. Μου άρεσε πολύ ο πρωταγωνιστής, ξεχωρίζει από άλλους αστυνόμους.

Η έρευνα που έχει κάνει η συγγραφέας φαίνεται και τα στοιχεία που έχει βάλει στο βιβλίο της, όπως το έγκλημα, οι σχέσεις μεταξύ των χαρακτήρων, η αρχαιολογία δένουν εξαιρετικά. Συχνά σταματούσα το διάβασμα, γκούγκλαρα σημεία και χανόμουν μέσα στις εικόνες.
Γνωρίζουμε τον Αγιάλα μέσω πρωτοπρόσωπης αφήγησης και το παρελθόν που είναι ανάμεσα σε κάποια κεφάλαια δεν μπερδεύει καθόλου. Ίσα ίσα δίνει το κάτι παραπάνω στην πλοκή. Μια πλοκή που δεν έχει κενά, δεν αφήνει ερωτήματα και παρόλο που μου έδωσε κομμάτια για να βρω τον δολοφόνο, δεν τον βρήκα.

Το μόνο που ήθελα μετά την ανάγνωσή του, να πάρω μια άδεια βαλίτσα, να μπω σε ένα αεροπλάνο και να τη γεμίσω με τα καλούδια της χώρας των Βάσκων. 

 

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ