Δικαίωμα μου
Η βία στην περίπτωση της Δανάης ήταν κάτι σαν δεύτερο δέρμα, από τα 18 της ακόμα χρόνια.
Μέχρι που κάποια στιγμή,βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα έγκλημα που δεν διέπραξε ποτέ και θα κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να αποδοθεί η δικαιοσύνη και να επιστρέψει η ζωή που της ανήκει.
Ένας καταλυτικός έρωτας,που από πηγή οξυγόνου εξελίσσεται στον δήμιο που σου στραγγίζει κάθε στάλα ζωής.
Μια κατάφωρη αδικία, δίνει την σκυτάλη σε μία εφιαλτική απόγνωση.
Ματαιωμένες προσδοκίες,εκμηδενισμένες αντοχές και μια κατακρεουργημένη αξιοπρέπεια που μάχεται να πάρει τα πολυπόθητα ηνία.
Ένα φως παγιδευμένο,που είναι επιτακτική ανάγκη να αναδυθεί στην επιφάνεια,προκειμένου να λάμψει τόσο αυτό,όσο και η λυτρωτική αλήθεια!
Η Thalia Psarra με μια σπάνια,καταλυτική και αριστοτεχνικη γραφή,υφαίνει μια καθόλα σκληρή και συνάμα πανέμορφη ιστορία που συγκλονίζει μέχρι και την τελευταία σελίδα!
Αβάσταχτη μοναξιά και σαρωτικός φόβος σε πρώτο πλάνο και η αίσθηση του αποτροπιασμού έκδηλη στην εξέλιξη μιας προσεγμένης και καθηλωτικής πλοκής.
Μέχρι που κάποιες άψυχες κόλλες χαρτί,γίνονται η παρηγοριά,ο εξομολόγος και η σανίδα σωτηρίας σου.
Και αντιλαμβάνεσαι πως ο μεγαλύτερος αντίπαλος μας,είναι τελικά ο εαυτός μας.
Μέχρι την ώρα που θα αναμετρηθούμε μαζί του,θα του δείξουμε εμπιστοσύνη και όλα παίρνουν τον δρόμο τους.
Γιατί τελικά είναι δικαίωμα μας να μην παραιτούμαστε,να ορίζουμε την ζωή μας και να διεκδικούμε όλα όσα φωτίζουν και γαληνεύουν την ψυχή μας!
Το συγκεκριμένο διεισδυτικό και άκρως εντυπωσιακό αφήγημα,είναι δίχως αμφιβολία η απόλυτη αναγνωστική εμπειρία.
Γνωρίζεις όμως,πως ενίοτε,ότι χαρακτηρισμούς και να προσδώσεις σε ένα μυθιστόρημα φαντάζουν λίγοι.
Με το πέρας της ανάγνωσης του όμως,υπάρχει η επίγνωση πως αυτά που αποκόμισες είναι εντέλει αμέτρητα και πέρα για πέρα ουσιαστικά!
Pantelis Topalidis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου