ΠΑΓΩΜΕΝΟ ΝΕΡΟ ΕΛΕΝΑ ΧΟΥΣΝΗ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΥΦΑΝΤΑ

Κάθε φορά που πιάνω στα χέρια μου βιβλίο της Έλενας Χουσνή ξέρω δύο πράγματα με σιγουριά. Πρώτον ότι θα διαβάσω κάτι που θα με γεμίσει συναισθήματα, και δεύτερον ότι στα χέρια μου θα έχω μια εξαιρετική έκδοση. Οι εκδόσεις Κύφαντα, για άλλη μια φορά, έκαναν πανέμορφη δουλειά.

"Όποιος έχει πονέσει, ξέρει. ΟΧΙ. Όποιος έχει πονέσει δεν ξέρει τίποτε. Ούτε το γιατί, ούτε το ποιος, ούτε το πόσο. Μόνο ένα καράβι θέλει, να τον πάει σε μια τυφλή πόλη...."
Το "Παγωμένο νερό" είναι το πρώτο βιβλίο που διάβασα το 2021 και έχει μπει ήδη στα αγαπημένα μου για φέτος. Με πάγωσε, με ανατρίχιασε, αλλά και με συγκίνησε. Τόσα συναισθήματα. Στοργή, αγάπη, γλυκιά λύτρωση, πόνος, θυμός. Μου θύμισε πόσο είχα αγαπήσει την Αντιγόνη.
Η λυρική γραφή από την πρώτη σελίδα με κέρδισε, οι δύο αδερφές, χωρίς να ξέρω τα χαρακτηριστικά τους και λεπτομέρειες όπως η ηλικία, με έβαλαν μέσα στην ιστορία τους. Βοήθησε σε αυτό η εναλλαγή στα κεφάλαια κι έτσι "άκουσα" και τις δύο. Ζούσα μαζί τους. Ό,τι ένιωθαν το ένιωθα κι εγώ στην ίδια κλίμακα έντασης. Ήταν τόσο έντονη η ανάγνωση που δεν συνειδητοποίησα πότε έφτασα στη τελευταία σελίδα. Το μόνο που ήθελα ήταν παγωμένο νερό. Να το ρίξω πάνω μου, να συνέλθω. Μόνο που διαβάζοντας ξανά το τελευταίο κεφάλαιο, αυτούς τους διαλόγους που με έκαναν να θέλω να τις αγκαλιάσω, δεν ήθελα πια να συνέλθω. Ήθελα να αφήσω αυτό το βιβλίο να μείνει μέσα μου. Να κλείσω τα μάτια και να είμαστε μόνο η Αντιγόνη, η Ισμήνη κι εγώ. Χωρίς κουβέντες, χωρίς αγγίγματα. Μόνο ένα βάζο μπροστά μας.
Μπορεί να φαίνεται μικρό το βιβλίο, ναι, είναι λίγες οι σελίδες του, αλλά το περιεχόμενό του είναι μεγάλο. Δεν είναι βιβλίο που όταν το έκλεισα πήγα κατευθείαν στο επόμενο. Το έκλεισα και το άφησα κοντά μου, το έβλεπα και θυμόμουν. Μια σκηνή, μια σκηνή έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό μου περισσότερο από τις άλλες. ΑΡΓΗΣΕΣ. ΑΡΓΗΣΕΣ!
Δικαιοσύνη, αδικία. Εκμετάλλευση, συγκάλυψη. Ποιος φταίει;
Κερασάκι στην τούρτα τα αποσπάσματα που υπάρχουν στην αρχή κάθε κεφαλαίου.

Πλέον, ξέρω ότι όταν θα το βλέπω στη βιβλιοθήκη μου, θα μου έρχεται στο μυαλό το πως με άφησε και το μόνο που θα θέλω είναι τα ακροδάχτυλά μου να χαϊδέψουν τη ράχη και το εξώφυλλό του και να διαβάσω όλα τα σημεία που υπογράμμισα.

Έχω την χαρά να γνωρίζω την συγγραφέα προσωπικά. Όταν ξέρω ότι θα παρουσιάσει βιβλίο στην πόλη μου, κάνω ότι μπορώ για να είμαι εκεί. Όχι απλά για να την δω και να της μιλήσω, αλλά γιατί όταν μιλάει για τα παιδιά της ομορφαίνει. Κι είναι πολύ όμορφο να βλέπεις έναν συγγραφέα που εκτιμάς, να ομορφαίνει κι άλλο μπροστά στα μάτια σου.

Συνέχισε έτσι, Έλενα. Μέσα από την καρδιά μου συνέχισε να με κάνεις να μη μπορώ να διαλέξω ποιο είναι το αγαπημένο μου βιβλίο σου.

 

Το  βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ