Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2016

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ & ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΕΝΑ ΔΡΑΜΙ ΔΥΝΑΜΗΣ-ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΛ. ΤΖΙΤΖΙΚΑΚΗΣ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΩΚΕΑΝΙΔΑ

Με αφορμή το νέο του βιβλίο, αλλά και την παρουσίαση που θα κάνει ο συγγραφέας στην πόλη μας την Τρίτη 18/10/2016, συμφώνησε να μας κάνει "ποδαρικό" στη στήλη "Συνεντεύξεις" του blog μας και να απαντήσει στις ερωτήσεις μας:

Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε το νέο σου βιβλίο, από τις εκδόσεις Ωκεανίδα, με τίτλο "ΈΝΑ ΔΡΑΜΙ ΔΥΝΑΜΗΣ". Πες μας λίγα λόγια γι αυτό το νέο βιβλίο. Το προηγούμενο βιβλίο σου, "Τ' ΑΗΔΟΝΙΟΥ ΤΟ ΔΑΚΡΥ", μας συνεπήρε με την ταξιδιάρικη γραφή του, ήταν ένα βιβλίο γεμάτο από άρωμα Κρήτης και το αγάπησαν πολύ οι αναγνώστες. Συνεχίζεις με την ίδια πετυχημένη συνταγή και σε αυτό ή είναι διαφορετικό το θέμα του;

Γ.Τ.: Tο "Ένα δράμι δύναμης" είναι ένα εντελώς διαφορετικό βιβλίο και όμως όσοι το διάβασαν μέχρι στιγμής έχουν σημειώσει πως μοιράζεται κοινά στοιχεία με το Αηδόνι. Το Δράμι ως βάση μιλάει για τον σκληρό κόσμο της νύχτας, του υποκόσμου και της εμπορίας ανθρώπων, το γνωστό σε όλους μας trafficking. Μιλάει για το πώς νιώθουν τα θύματα, σκιαγραφεί τα συναισθήματα και τις εύθραυστες κλωστές στις οποίες ακροβατεί η επιβίωσή τους, τονίζει την ανεύρεση μιας ελπίδας μέσα στο σκοτάδι που ζούνε και φωνάζει για την αναζήτηση της ελευθερίας τους, το δικαίωμα στη ζωή. Πρόκειται για την ιστορία ενός παιδιού που σε ολόκληρη τη ζωή του αναζητούσε την αγάπη, και ως ορφανό βίωσε πόσο άσχημο είναι να πέφτεις σε ξένα χέρια. Ολομόναχο εκείνο το παιδί προσπάθησε να επιβιώσει, και σήμερα πια ζει μπλεγμένο μέσα στα δίχτυα της νύχτας έχοντας φορέσει τη μάσκα της βίας και τον τίτλο ενός ανθρώπους της νύχτας δίχως να το αντέχει αυτό. Ως ύστατη προσπάθεια σωτηρίας της ψυχής του, ο ήρωας-αντιήρωας, τα βάζει με ένα ολόκληρο σκοτεινό σύστημα υποκόσμου και αποτολμά να σώσει τρεις γυναίκες από τα δίχτυα της μαστροπείας με όποιο κόστος. Το Δράμι είναι ένα ψυχολογικό οδοιπορικό καταμεσής της μάχης, και μιλάει για τον αγώνα ενός ανθρώπου να τα βάλει με τους πάντες και τα πάντα για να καταφέρει κάποτε να αλλάξει τη ζωή του.

Εκτός από τα 2 πρόσφατα βιβλία σου από εκδόσεις Ωκεανίδα έχουν κυκλοφορήσει άλλα 4. Έχεις σε κάποιο λίγο παραπάνω αδυναμία; Υπάρχει κάποιος ήρωας που να ταυτίστηκες μαζί του σε πολλά σημεία;

Γ.Τ.: Έχω ιδιαίτερη αδυναμία στα δύο πρώτα μου βιβλία, κυρίως επειδή ήταν αυτοεκδόσεις και μέσα από αυτά έζησα όλη τη χαρά της δημιουργίας ενός βιβλίου. Εγώ τα δαχτυλογράφησα, τα πέρασα σε υπολογιστή (δισκέτες τότε θυμάμαι!) τα τύπωσα στο τυπογραφείο όπου εργαζόμουν ως έφηβος και εντέλει χέρι χέρι τα έδωσα στον κόσμο. Ταυτίζομαι με πολλούς ήρωές μου και συνεχώς ανακαλύπτω νέους, λες και μέσα μου περιμένει ο καθένας τον χρόνο του για να πιάσει τα χαλινάρια της δικής του ιστορίας. Νομίζω εντέλει πως μέσα σε έναν συγγραφέα κοχλάζουν άπειρες φωνές που εκφράζονται σε άπειρα στόματα και άπειρες σκηνές των βιβλίων του ανά έργο, γι αυτό κι εγώ μπαίνω μέσα στον ρόλο κάθε ήρωά μου και εκείνος με τη σειρά του δανείζεται σκέψεις και ιδέες μου. Γράφοντας το Αηδόνι ήμουν ένα μαυροπουκαμισάς Κρητικός που πάλευε να σώσει την οικογένειά του, γράφοντας το Δράμι κατάφερα να νιώσω ένας τσιμεντένιος, σκληρός άνθρωπος της νύχτας που τα έβαλε με τους πάντες. Το όμορφο είναι πως όπως νιώθω εγώ, έτσι ταυτίζονται και οι αναγνώστες διαβάζοντας το βιβλίο, και αυτό είναι εξαιρετικά τιμητικό, να καταφέρνεις δηλαδή να γράψεις κάτι που θα αγγίξει την ψυχή κάποιου, ενώνοντάς σας κατά κάποιον τρόπο σε ένα κοινό ταξίδι.

Γνωρίζω πως εκτός από συγγραφέας είσαι και αναγνώστης, υπάρχουν βιβλία που ξεχώρισες φέτος;

Γ.Τ.: Όπως όλοι οι αναγνώστες, έτσι και εγώ έχω ένα μικρό (μάλλον όχι και τόσο μικρό!) βουνό από βιβλία που θέλω να διαβάσω, γι' αυτό και θα σου δώσω μερικούς τίτλους και περασμένων ετών τα οποία όμως εγώ τα διάβασα φέτος. Ξεχώρισα το Α-μπε-μπα-μπλομ του Άρλιτζ, το Κι Άλλο του Χακάν Γκουντάι, το Υπουργός Νύχτας του Σκαμπαρδώνη, το Όλα είναι δυνατά του Κινγκ, το Σκοτεινός Τόπος της Τζίλιαν Φλιν.

Έχεις ξεκινήσει να γράφεις το επόμενο βιβλίο σου; Τι μπορεί να σου δώσει το έναυσμα;

Γ.Τ.: Η ίδια η ζωή μου δίνει κίνητρο να γράψω, με την πιο σκληρή της αλήθεια: Πως τελειώνει! Είναι όλα τόσο γρήγορα και εφήμερα που έρχονται μέρες που απλά νιώθεις ότι δεν μπορείς ούτε ανάσα να πάρεις μέσα στην καθημερινότητα που ζεις. Για εμένα ευτυχώς, το γράψιμο είναι πολλές ανάσες και ζεστές βουτιές μέσα στους δικούς μου κόσμους. Η αλήθεια είναι πως ο κόσμος γύρω μας είναι γεμάτος ήρωες και ιστορίες έτοιμες για να τις γράψεις, γι' αυτό και γράφω παράλληλα δύο-τρία βιβλία καθώς με ξεκουράζει να κινούμαι από τη μία θεματολογία στην άλλη και δε μου αρέσει να αφήνω κενά χρόνου στο γράψιμό μου. Το επόμενο βιβλίο ήδη γράφεται ναι, όμως δεν γνωρίζω να σας πω πότε θα είναι έτοιμο για να εκδοθεί καθώς η δημιουργία απαιτεί τους δικούς της χρόνους· πρόκειται πάντως για ένα μυθιστόρημα με άξονα την Κρήτης της Κατοχής και του Εμφυλίου και πιστεύω πως θα συναρπάσει με την αμεσότητα, τα συναισθήματα και τις αλήθειες του. Οι αναγνώστες, μέσα από το Αηδόνι, αγάπησαν τις αληθινές ιστορίες των ανθρώπων και των οικογενειών της Κρήσσας γης και, εφόσον ο τόπος μου είναι και ο προσδιορισμός μου ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης, με χαροποιεί ιδιαίτερα αυτή η επιστροφή στις ρίζες μου, τα χώματά μου και την Ιστορία της, που φυσικά δεν είναι μονάχα Ιστορία της Κρήτης αλλά μιας ολόκληρης υπέροχης Ελλάδας.

Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για τον χρόνο σου! Ευχόμαστε καλή επιτυχία για το νέο σου βιβλίο!

Η πρόσκληση για την παρουσίαση στην πόλη μας:

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Γεώργιος Ελ. Τζιτζικάκης γεννήθηκε το 1981, ζει στην Αθήνα και κατάγεται από τα Χανιά. Εργάζεται στον τομέα της Καλλιτεχνικής Βιβλιοδεσίας, έχει σπουδάσει Διοίκηση Αθλητικών Επιχειρήσεων και Δημόσιες Σχέσεις, είναι Διαιτητής Ποδοσφαίρου του Συνδέσμου Αθηναίων Διαιτητών και από το 2008 κατέχει τον τίτλο του Reiki Therapist Of Usui System of Natural Healing. Η ενασχόλησή του με τη συγγραφή ξεκινά από τα εφηβικά του χρόνια όταν στα δεκαεπτά του κερδίζει βραβείο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών για το διήγημά του «Ο Ζητιάνος». Το έργο «Τ’ αηδονιού το δάκρυ» ψηφίστηκε από τους αναγνώστες ως ένα από τα δέκα επικρατέστερα στα Βραβεία Βιβλίου Public 2016, στις κατηγορίες «Ελληνικό Μυθιστόρημα» και «Ηρωίδα Έμπνευση». Το «Ένα δράμι δύναμης» είναι το έκτο του βιβλίο

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ:
Ένα βιβλίο που πριν ακόμα βγει ήξερα πως θα διαβάσω αφού το προηγούμενο του συγγραφέα μου είχε αφήσει τις καλύτερες των εντυπώσεων... Περίμενα να είναι το ίδιο; Ίσως, αφού εμείς οι αναγνώστες είμαστε λίγο περίεργα πλάσματα, από τη μια θέλουμε οι συγγραφείς που αγαπάμε να ξαναεπαναλάβουν το ίδιο μοτίβο που μας άρεσε στα βιβλία τους, όμως όταν η θεματολογία παραμένει στάσιμη εκνευριζόμαστε και λέμε ότι έμεινε στάσιμη κι η γραφή τους. Δεν ισχύει αυτό για τον κύριο Τζιτζικάκη! Η θεματολογία του άλλαξε εντελώς, διαβάζοντας το τόσο τρυφερό "Του αηδονιού το δάκρυ" με την κρητική λεβεντιά και τις τόσες μορφές αγάπης-μητρική, πατρική, ερωτική, φιλική- ποιος θα το περίμενε να διαβάσει για έναν σκληρό άνθρωπο της νύχτας, έναν "γορίλα", η γραφή του όμως δεν έχει αλλάξει, έχει γίνει καλύτερη ναι. Όμως παρά την τόσο σκληρή γλώσσα του πεζοδρομίου ο συγγραφέας μας περιγράφει όλη την ασχήμια της νύχτας με τον δικό του γνώριμο τρόπο, παρομοιάζει τις γυναίκες που ζουν μέσα της με γλάρους που έχουν τσακίσει τα φτερά τους, τους ανθρώπους που δεν έχουν μια στέγη με κουβαράκια, τα παιδιά που έχουν μείνει μόνα στη ζωή με σκατζοχοιράκια. Ένα τέτοιο σκατζοχοιράκι ήταν λοιπόν κι ο ήρωας του, μαλακός μέσα όμως σκληρός και φοβισμένος εξωτερικά, αφού η ορφάνια και η κακία του κόσμου τον κάνει σε μικρή ηλικία να πρέπει να μεγαλώσει απότομα και να παλέψει στη ζωή... Χρόνια μετά μας αφηγείται τη ζωή του, πως έφτασε να δουλεύει ως "Μπιφ","Γορίλας" του μεγάλου κεφαλιού της νύχτας της Αθήνας. Ξέρει πόσα λάθη έχει κάνει, το λέει συχνά πως "Αν θες να μιλήσουμε για έναν άγιο, τότε να μη μιλήσουμε για μένα", γι αυτό προσπαθεί μέσα από μια αναζήτηση κάποιων προσώπων-δεν θα σας πω ποιων, να το διαβάσετε!- να βρει τη λύτρωση και για τον ίδιο του τον εαυτό. Πολλές οι ανατροπές και τα συναισθήματα διαβάζοντας και αυτό το βιβλίο. Μπορεί να τα καταφέρει, μπορεί και όχι. Όμως σίγουρα άξιζε η αναζήτηση μαζί του.
Ένα δράμι δύναμης. Δυνατός τίτλος, που σε κάνει να θες να το διαβάσεις γιατί οι περισσότεροι χρειαζόμαστε αυτό το δράμι δύναμης για να κάνουμε κάτι που θα βελτιώσει τα πράγματα στη ζωή μας.

Από το οπισθόφυλλο:

«Ευχή σ’ το δίνω, μη βρεθείς στην ανάγκη των ξένων… Μόνο η μάνα σου και ο πατέρας σου είναι δικοί σου άνθρωποι· κι αν κάνουν κάποτε μια χαζομάρα, βρες το κουράγιο και συγχώρεσέ τους, γιατί οι ξένοι, να το θυμάσαι, οι ξένοι είναι πιο παγωμένοι κι από τους χειρότερους κακούς».
Καστοριά-Βόλος-Χανιά-Αθήνα, το οδοιπορικό επιβίωσης ενός παιδιού στους δρόμους. Με άλλο όνομα τον φώναζε η μάνα του, η Καλλιόπη, με άλλο τον έμαθε η νύχτα να απαντά. Ο ήρωάς μας θα δώσει τη μεγαλύτερη μάχη του για να κρατήσει ζωντανό το παιδί που κουβαλά κρυμμένο μέσα του. Ποτέ δεν ξέχασε το άδικο που τον στιγμάτισε, και σήμερα, χρόνια μετά, το ίδιο αγρίμι μέσα του ζητά να αναμετρηθεί με την κόλαση για να βρει λύτρωση και ελπίδα για αγάπη. Όταν τα ’χεις χάσει όλα, όταν όση δύναμη κι αν έχεις νιώθεις πως δεν αρκεί, κάνεις κουράγιο, τόσο πολύ κουράγιο, που ούτε κι εσύ ο ίδιος δεν πιστεύεις στις αντοχές σου∙ εκείνες τις στιγμές όμως, μονάχα ένα δράμι δύναμης σου λείπει για να συμπληρώσεις την ισχύ σου, να αντεπιτεθείς και ν’ αλλάξεις ολόκληρη τη ζωή σου. Μονάχα ένα δράμι…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου