ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΤΡΕΝΟ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΤΣΟΥΚΑΛΑ

Έτοιμος για μια διαδρομή με τρένο, αγαπητέ αναγνώστη;
Σημείο αναχώρησης: Μη σε νοιάζει, θα σε βρει αυτό... Ακριβώς τη στιγμή που το χρειάζεσαι.
Διαδρομή: άγνωστη, με ταχυπαλμία.
Σημείο άφιξης: άγνωστο, με χορτασμένο αναγνωστικό χρόνο.
Συμβουλή: πιες λίγο νερό πριν ξεκινήσεις, δεν ξέρω αν θα βρεις χρόνο μέχρι να το τελειώσεις.

Η Κατερίνα Θεοδώρου με έκανε να πιστέψω σε εκείνη από το δεύτερο βιβλίο της, το οποίο ήταν το πρώτο που διάβασα. Μετά από κάποια διηγήματά της που μου άφησαν θετικές εντυπώσεις, ώρα για ένα ακόμα μυθιστόρημα. Με ένα εντυπωσιακό εξώφυλλο κι ένα οπισθόφυλλο που σου δημιουργεί την κατάλληλη περιέργεια, μπήκα στο "Νυχτερινό τρένο". Κι όπως λένε και οι αγαπημένοι μου Metallica:
"Then it comes to be that the soothing light at the end of your tunnel...
Was just a freight train coming your way".

Η Αγγελική Μαρτίνου, ξυπνάει σε έναν έρημο σταθμό τρένου. Δεν θυμάται πως βρέθηκε εκεί, το μέρος της είναι εντελώς άγνωστο. Υπάρχει σκοτάδι, κρύο και τα αίματα στα χέρια της μεγαλώνουν τον τρόμο της. Όταν θα φτάσει στα αυτιά της η κραυγή ενός λύκου, η αγωνία της θα μεγαλώσει. Έτσι απροστάτευτη και ανήμπορη, καταλαβαίνει ότι σύντομα θα γίνει ένα ωραιότατο γεύμα, μέχρι που τα φώτα και ο ήχος ενός τρένου, κάνουν τους φόβους της να μειωθούν και μια μικρή ελπίδα να γεννηθεί μέσα της. Το βλέπει, κινείται, φοβάται ότι δε θα σταματήσει σε αυτή την ερημιά, αλλά κι όμως, επιβραδύνει, ο ήχος των φρένων τους της τρυπάει τα αυτιά, σταματάει και μια μόνο πόρτα ανοίγει. Σύντομα από την στιγμή που θα μπει μέσα, θα καταλάβει ότι δεν είναι μόνη της. Η Σωτηρία, ο Χρήστος, ο Άγης και ο Ορέστης είναι επιβάτες αυτού του παράξενου τρένου και κανείς δε θα μπορέσει να λύσει τις απορίες της. Προς τα που κινείται το τρένο; Τι κοινό έχουν όλοι μεταξύ τους; Γιατί έχει αίματα πάνω της; Θα καταφέρουν να επιζήσουν από αυτό που ζουν;

Τρένο θα χαρακτήριζα τη Κατερίνα Θεοδώρου σε αυτό το βιβλίο. Κι εγώ επιβάτης, να κάθομαι στη θέση δίπλα στο παράθυρο, να κοιτάω έξω τα γεγονότα να τρέχουν χωρίς να μπορώ να πάρω ανάσα, χωρίς να μπορώ να πάρω το βλέμμα μου από αυτά. Η αγωνία, το άγχος και η αδρεναλίνη να μεγαλώνουν, ο τρόπος της αφήγησης, σε τρίτο πρόσωπο, από όλους τους χαρακτήρες στα κρίσιμα κεφάλαια βοήθησε σε αυτό, ένας κακός πολύ ανατριχιαστικός, κοιλιά πουθενά, κουραστικό ούτε σε ένα σημείο. Χαρακτήρες πολύ καλά τοποθετημένοι στη πλοκή, ωραία γραφή, σκοτεινή ατμόσφαιρα και κινηματογραφικές σκηνές. Από τη μέση και μετά δε το άφησα καθόλου από τα χέρια μου. Και οι απαντήσεις στις απορίες της Αγγελικής, δόθηκαν, και μου άρεσαν. Δε πήγε το μυαλό μου προς τα εκεί.

Παρόλο που φαίνεται σαν ένα βιβλίο που στόχο έχει να κάνει τους παλμούς των αναγνωστών να ανέβουν, δεν λείπουν και τα κοινωνικά μηνύματα. Δε θα τα πω, αξίζει να τα ανακαλύψει ο καθένας μόνος του.
Η συγγραφέας, ανέβασε τον πήχη ακόμα ψηλότερα κι ανυπομονώ να δω την επόμενη δουλειά της. Το ίδιο ανυπομονώ να δω πως θα βιώσω το επόμενο ταξίδι μου με τρένο. Ή μάλλον για το τελευταίο, δεν ανυπομονώ και τόσο πολύ...

 

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ