Γνώρισα τη γραφή της Dinah Jefferies μέσα από το βιβλίο της Η ΝΥΦΗ ΤΗΣ ΚΕΥΛΑΝΗΣ, μια ιστορία που με είχε κερδίσει με την ευαισθησία της. Έχοντας αποφασίσει πως θα συνέχιζα να ακολουθώ τη συγγραφέα σε οποιοδήποτε νέο της εγχείρημα, προέβην στην ανάγνωση του τελευταίου της βιβλίου με τίτλο ΠΡΙΝ ΤΟΥΣ ΜΟΥΣΩΝΕΣ.
Τα συναισθήματα που μου δημιουργήθηκαν τελειώνοντας την ανάγνωση του ήταν ανάμεικτα. Μαγεύτηκα για άλλη μια φορά από την ικανότητα της να περιγράφει με έντονους χαρακτηρισμούς και χρώματα τον εκάστοτε πολιτισμό με τον οποίο καταπιάνεται. Οι όμορφες και πλούσιες περιγραφές των τοπίων, σαν φωτογραφίες, αποτυπώνουν επακριβώς την ομορφιά της Ινδίας.
Γινόμαστε γνώστες της ιστορίας της χώρας, της παράδοσης αλλά και των εθίμων, πολλά από τα οποία είναι βάναυσα και αποτρόπαια. Ένα από αυτά είναι πως η γέννηση ενός κοριτσιού για πολλούς γονείς, αλλά και πρεσβύτερα μέλη της οικογένειας του, θεωρούνταν τιμωρία και έτσι προέβαιναν στη θανάτωση τους, κλείνοντας τα σε κιούπια και εγκαταλείποντας τα στην έρημο για να πεθάνουν. Επίσης πολλές γυναίκες που έμεναν χήρες, επειδή θεωρούνταν προσβολή να ζουν περισσότερο από τον σύζυγο τους, οδηγούνταν παρά τη θέληση τους στην πυρά, βρίσκοντας φρικτό τέλος. Επειδή είμαι λάτρης της ινδικής κουλτούρας και φιλοσοφίας, αυτό το κομμάτι με ικανοποίησε πλήρως.
Όσον αφορά όμως το θέμα της μυθοπλασίας, δεν μπορώ να πω πως με συνεπήρε ή πως κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον μου. Είναι μια αισθηματική ιστορία του παρελθόντος, ενα ρομαντικό ανάγνωσμα για τον έρωτα μιας θνητής Αγγλίδας φωτογράφου με έναν Ινδό πρίγκιπα. Η πορεία του έρωτα τους, αρκετά προβλεπόμενη για μένα...
Στο βιβλίο λοιπόν συναντάμε την Ελάιζα, που εγκαταλείπει τη χώρα της, για να ζήσει έναν χρόνο κοντά στη βασιλική οικογένεια, αποτυπώνοντας πρόσωπα και στιγμές στον φωτογραφικό φακό. Το παρελθόν της παιδικής της ηλικίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ίδια, αφού έζησε στην Ινδία τα πρώτα χρόνια της ζωής της. Η γνωριμία της με τον πρίγκιπα Τζέι θα σταθεί καταλυτική, τόσο για το παρόν όσο και για το μέλλον της. Η έλξη που γεννιέται ανάμεσα τους θα βρεθεί αντιμέτωπη με πολλά προβλήματα που θα κλιθούν να αντιμετωπίσουν. Ορατοί και αόρατοι εχθροί υπονομεύουν τον έρωτα τους, φέρνοντας τους αντιμέτωπους με προσωπικά διλήμματα.
Για όσους αρέσκονται σε δυνατές ιστορίες αγάπης θα τους πρότεινα να προβούν στην ανάγνωση αυτού του βιβλίου. Μια όμορφη αφήγηση που όμως θα προτιμούσα να είχε λίγη περισσότερη ένταση!
1930, Ινδία.
Μοναδική συντροφιά για την εικοσιοκτάχρονη φωτορεπόρτερ Ελάιζα, μετά τον θάνατο του άντρα της, είναι η φωτογραφική μηχανή της. Όταν η βρετανική κυβέρνηση τη στέλνει σε ένα ινδικό πριγκιπάτο για να φωτογραφίσει τη βασιλική οικογένεια, δέχεται την πρόκληση.
Στο παλάτι η Ελάιζα γνωρίζει τον Τζέι, τον όμορφο μελαγχολικό αδελφό του μαχαραγιά. Σύντομα τον αφυπνίζει, κάνοντάς τον να συνειδητοποιήσει τα βάσανα του λαού του, αλλά κι εκείνος με τη σειρά του τη βοηθάει να αντιληφθεί τις αδικίες της βρετανικής διακυβέρνησης.
Και μετά γεννιέται μια αγάπη ενάντια σε τάξεις, φυλές και έθνη…
Θα καταφέρουν άραγε να ακολουθήσουν τον δρόμο της καρδιάς τους;
Τα συναισθήματα που μου δημιουργήθηκαν τελειώνοντας την ανάγνωση του ήταν ανάμεικτα. Μαγεύτηκα για άλλη μια φορά από την ικανότητα της να περιγράφει με έντονους χαρακτηρισμούς και χρώματα τον εκάστοτε πολιτισμό με τον οποίο καταπιάνεται. Οι όμορφες και πλούσιες περιγραφές των τοπίων, σαν φωτογραφίες, αποτυπώνουν επακριβώς την ομορφιά της Ινδίας.
Γινόμαστε γνώστες της ιστορίας της χώρας, της παράδοσης αλλά και των εθίμων, πολλά από τα οποία είναι βάναυσα και αποτρόπαια. Ένα από αυτά είναι πως η γέννηση ενός κοριτσιού για πολλούς γονείς, αλλά και πρεσβύτερα μέλη της οικογένειας του, θεωρούνταν τιμωρία και έτσι προέβαιναν στη θανάτωση τους, κλείνοντας τα σε κιούπια και εγκαταλείποντας τα στην έρημο για να πεθάνουν. Επίσης πολλές γυναίκες που έμεναν χήρες, επειδή θεωρούνταν προσβολή να ζουν περισσότερο από τον σύζυγο τους, οδηγούνταν παρά τη θέληση τους στην πυρά, βρίσκοντας φρικτό τέλος. Επειδή είμαι λάτρης της ινδικής κουλτούρας και φιλοσοφίας, αυτό το κομμάτι με ικανοποίησε πλήρως.
Όσον αφορά όμως το θέμα της μυθοπλασίας, δεν μπορώ να πω πως με συνεπήρε ή πως κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον μου. Είναι μια αισθηματική ιστορία του παρελθόντος, ενα ρομαντικό ανάγνωσμα για τον έρωτα μιας θνητής Αγγλίδας φωτογράφου με έναν Ινδό πρίγκιπα. Η πορεία του έρωτα τους, αρκετά προβλεπόμενη για μένα...
Στο βιβλίο λοιπόν συναντάμε την Ελάιζα, που εγκαταλείπει τη χώρα της, για να ζήσει έναν χρόνο κοντά στη βασιλική οικογένεια, αποτυπώνοντας πρόσωπα και στιγμές στον φωτογραφικό φακό. Το παρελθόν της παιδικής της ηλικίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ίδια, αφού έζησε στην Ινδία τα πρώτα χρόνια της ζωής της. Η γνωριμία της με τον πρίγκιπα Τζέι θα σταθεί καταλυτική, τόσο για το παρόν όσο και για το μέλλον της. Η έλξη που γεννιέται ανάμεσα τους θα βρεθεί αντιμέτωπη με πολλά προβλήματα που θα κλιθούν να αντιμετωπίσουν. Ορατοί και αόρατοι εχθροί υπονομεύουν τον έρωτα τους, φέρνοντας τους αντιμέτωπους με προσωπικά διλήμματα.
Για όσους αρέσκονται σε δυνατές ιστορίες αγάπης θα τους πρότεινα να προβούν στην ανάγνωση αυτού του βιβλίου. Μια όμορφη αφήγηση που όμως θα προτιμούσα να είχε λίγη περισσότερη ένταση!
ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ:
Η συγκλονιστική ιστορία μιας αγάπης που αντιστέκεται σε κάθε εμπόδιο1930, Ινδία.
Μοναδική συντροφιά για την εικοσιοκτάχρονη φωτορεπόρτερ Ελάιζα, μετά τον θάνατο του άντρα της, είναι η φωτογραφική μηχανή της. Όταν η βρετανική κυβέρνηση τη στέλνει σε ένα ινδικό πριγκιπάτο για να φωτογραφίσει τη βασιλική οικογένεια, δέχεται την πρόκληση.
Στο παλάτι η Ελάιζα γνωρίζει τον Τζέι, τον όμορφο μελαγχολικό αδελφό του μαχαραγιά. Σύντομα τον αφυπνίζει, κάνοντάς τον να συνειδητοποιήσει τα βάσανα του λαού του, αλλά κι εκείνος με τη σειρά του τη βοηθάει να αντιληφθεί τις αδικίες της βρετανικής διακυβέρνησης.
Και μετά γεννιέται μια αγάπη ενάντια σε τάξεις, φυλές και έθνη…
Θα καταφέρουν άραγε να ακολουθήσουν τον δρόμο της καρδιάς τους;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου