Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο σας βιβλίο από τις εκδόσεις Ψυχογιός, με τίτλο "Η πόλη που δακρύζει". Τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε ώστε να διαδραματίζεται η νέα σας ιστορία στη Βενετία;
Πηγή έμπνευσης υπήρξε ένα πολυήμερο ταξίδι στη Βενετία. Η Βενετία είναι μια πόλη μαγική, η ατμόσφαιρα της οποίας είχε καταλυτική επίδραση επάνω μου. Έγινα αμέσως κομμάτι της… Σε μια από τις πολλές βόλτες μου στα σοκάκια και στα κανάλια της, ‘έπεσα’ πάνω σε ένα παλιό παραδοσιακό βιβλιοπωλείο που βρισκόταν δίπλα σε ένα απόμερο κανάλι. Εκεί γεννήθηκε η ιδέα του ιδιαίτερου βιβλιοπωλείου του σινιόρε Φραντσέσκο, όπου επιλέγεις βιβλίο με βάση το ένστικτο και το άρωμα που αναδίδουν τα βιβλία και όχι με βάση το εξώφυλλο, το όνομα του συγγραφέα ή την υπόθεση. Οπότε όλη η ιστορία δεν μπορούσε πουθενά αλλού να τοποθετηθεί, παρά μόνο στη Σερενίσσιμα.
Τον καιρό της γραφής του βιβλίου ποια αρώματα είχαν εξιτάρει τη δική σας όσφρηση;
Θα ακουστεί λίγο παράξενο αλλά δεν έχω ιδιαίτερα καλή σχέση με τις μυρωδιές. Η όσφρηση υπολείπεται έναντι των άλλων αισθήσεων σ’εμένα. Ωστόσο το άρωμα που λάτρεψα ήταν σίγουρα το άρωμα που λάτρευε και η βασική ηρωίδα, η μικρή Ιρένε. Άρωμα αγριοφράουλας και καμένης ζάχαρης. Δεν θα μπορούσα ωστόσο να μην κάνω και μία ειδική μνεία στο άρωμα λευκής πούδρας που άφηνε στο πέρασμά της η Σινιόρα. Άρωμα παλαιάς θηλυκότητας, εμπειρίας και μυστηρίου.
Ήταν δύσκολο να κρατήσετε την ηρωίδα σας, την Ιρένε, σε όλο το βιβλίο στην ηλικία των 8 χρόνων και να μη δοθεί στον αναγνώστη η συνέχεια της υπόλοιπης ζωής της;
Όχι, δεν θα το έλεγα δύσκολο. Μεγαλώνοντας τα παιδιά, χάνουν την αθωότητά τους. Στην εφηβεία μπαίνουν στην ηλικία της αμφισβήτησης και της εξέγερσης. Εγώ ήθελα να γράψω ένα βιβλίο που να ξεχειλίζει από το άρωμα της παιδικής αθωότητας και της ανεμελιάς, ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες. Συνειδητά προτίμησα να μην δείξω τη διαδικασία ενηλικίωσης της ηρωίδας.
Υπάρχει περίπτωση να δούμε και δεύτερο μέρος αυτού του βιβλίου καθώς θα ήταν πολύ γοητευτικό να δούμε τη συνέχεια όλων των ηρώων;
Δεν νομίζω. Δεν συνηθίζω να επανέρχομαι στους ήρωες μου. Μου αρέσει να κλείνω τους κύκλους στο ίδιο το βιβλίο. Με το τελευταίο κεφάλαιο, αν και μικρό, θεωρώ πως δεν αφήνω κενά για το τι συνέβη στη ζωή των ηρώων στο μέλλον. Από την άλλη όμως, έχω μάθει ‘ποτέ να μην λέω ποτέ’, οπότε ποτέ δεν ξέρεις. Προς το παρόν, δεν είναι στα σχέδια μου.
Σε κάποιο σημείο του μυθιστορήματος αναφέρετε την περίπτωση ενός στοιχειωμένου σπιτιού. Θα μπορούσε αυτή η μικρή αναφορά να αποτελέσει την έναρξη μιας περαιτέρω έρευνας με σκοπό τη γραφή ενός νέου βιβλίου βασιζόμενο στο συγκεκριμένο θέμα;
Το στοιχειωμένο σπίτι είναι απλώς μια αναφορά στην τοπογραφία της Βενετίας. Ένα μικρό κομμάτι από τη μαγευτική πόλη, όπως είναι και τα πιο γνωστά της αξιοθέατα η εκκλησία του Αγίου Μάρκου, το καφέ Φλοριάν, οι γόνδολες… Για να είμαι ειλικρινής, δεν το είχα σκεφτεί ως αφορμή για κάποιο άλλο βιβλίο. Λες;
Θεωρείτε πως αδικήσατε κάποιον από τους πρωταγωνιστές; Ότι θα έπρεπε ίσως να του αφιερώσετε περισσότερες σελίδες;
Νομίζω πως ήμουν ακριβοδίκαιη… Δεν είναι δυνατόν όλοι οι ήρωες να έχουν την ίδια μεταχείριση. Πάντως σε όλους φάνηκα σπλαχνική. Είχαν όλοι το μερίδιο που τους αντιστοιχούσε ανάλογα με τις πράξεις τους και τα λάθη τους σε σχέση με την Ιρένε, γύρω από την οποία πλέκεται όλη η ιστορία του βιβλίου. Θα μπορούσα ίσως να αφιέρωνα κάποιες σελίδες περισσότερο για τη Ρομπέρτα, είναι μάλλον η πιο αδικημένη, της επιφύλαξα όμως ένα υπέροχο κατά τη γνώμη μου φινάλε, οπότε ίσως να είναι τελικά η πιο κερδισμένη από όλους τους ήρωες.
Πείτε μας λίγα λόγια για τον εαυτό σας που θα θέλατε να μάθουν οι αναγνώστες σας. Ποια είναι τα προτερήματα και ποια τα μειονεκτήματα σας;
Μάλλον είμαι βαρετή ως προσωπικότητα… Δεν έχω εκείνα τα μεγάλα πάθη που εξεγείρουν τη φαντασία των αναγνωστών. Ήρεμη δύναμη θα με χαρακτήριζα. Τα προτερήματά μου: υπομονή (γαϊδουρινή όμως), πεισματάρα (δεν τα παρατάω, επιμένω μέχρι να επιτύχω το στόχο μου), ό,τι στραβό κι αν συμβεί, ψάχνω να βρω τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Ελαττώματα: Δεν μπορώ να πω όχι. Γιατί όμως δεν ρωτάτε κάποιον άλλον να σας τα πει αυτά; Αλλιώς βλέπω εγώ τον εαυτό μου κι αλλιώς με βλέπουν οι άλλοι.
Πώς μπήκε η συγγραφή στη ζωή σας;
Σε μια δύσκολη στιγμή, όπου ήμουν υποχρεωμένη να περνάω πολλές ώρες στο σπίτι. Μαζεμένες επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις κι εγώ χρειαζόμουν κάτι για να ξεφεύγω από την καθημερινότητα χωρίς να χρειάζεται να φεύγω από το σπίτι. Δεν χορεύω, δεν ζωγραφίζω, δεν παίζω μουσική… Έτσι απλά ξεκίνησε η συγγραφή του πρώτου μου βιβλίου και γεννήθηκε «Το κόκκινο σημάδι».
Είστε κι εσείς αναγνώστρια; Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε και σας άρεσε τόσο που θα το προτείνατε στους φίλους μας;
Είμαι φανατική αναγνώστρια. Διαβάζω συνέχεια από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Γεννήθηκα και μεγάλωσα σ’ένα σπίτι γεμάτο βιβλία. Το βιβλίο που μόλις τελείωσα και ειλικρινά απόλαυσα είναι «Ο λαβύρινθος των πνευμάτων» του Κάρλος Ρουίθ Θαφόν, εκδόσεις Ψυχογιός. Απολαυστικός Θαφόν, τον λατρεύω για όλη αυτή την ατμόσφαιρα που δημιουργεί στα βιβλία του. Εάν δεν έχετε διαβάσει Θαφόν, να ξεκινήσετε άμεσα.
Σας ευχαριστώ θερμά για την όμορφη συζήτηση μας! Τι θα θέλατε να πείτε στους φίλους μας για το τέλος;
Εγώ σας ευχαριστώ! Να μην σταματήσουν να ονειρεύονται… Και θα κλείσω και με μια ευχή: εύχομαι η ζωή τους να είναι γεμάτη μόνο από δάκρυα χαράς!
Το νέο βιβλίο της κυρίας Βόικου "Η πόλη που δακρύζει" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός και θα το βρείτε εδώ.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Η ΣΟΦΙΑ ΒΟΪΚΟΥ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Sophia Antipolis της Νίκαιας, στη Γαλλία, στον τομέα της Επικοινωνίας και του Πολιτισμού των χωρών της Μεσογείου. Σπούδασε επίσης Ιστορία της Τέχνης στην École du Louvre στη Γαλλία. Έχει διδάξει Θεωρία της Επικοινωνίας και Ιστορία της Τέχνης στην ιδιωτική εκπαίδευση, ενώ για χρόνια διατηρούσε μόνιμη στήλη για τα εικαστικά δρώμενα σε διάφορα πολιτιστικά περιοδικά της Θεσσαλονίκης. Έχει ασχοληθεί με τη μετάφραση βιβλίων και έχει γράψει δύο παραμύθια για παιδιά, ενώ από το 1997 δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον χώρο της διαφήμισης και επικοινωνίας. Έχοντας περάσει από τη θέση της κειμενογράφου, και καταλήγοντας διευθύντρια δημιουργικού, πολλές διαφημιστικές καμπάνιες φέρουν την υπογραφή της. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά.Η βιβλιογραφία της συγγραφέως:
Το κόκκινο σημάδι (2009)Το ταξίδι της φωτιάς (2011)
Πικρό γλυκό λεμόνι (2012)
Στη σκιά του Αυγερινού (2013)
Το μυστικό της καταιγίδας (2014)
Ψίθυροι του Βαρδάρη (2016)
Η πόλη που δακρύζει (2017)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου