Τρίτη 10 Απριλίου 2018

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ. Μιας μεγάλης πατρίδας. Έτσι τιτλοφορείται το νέο βιβλίο του πολυγραφότατου και πολυδιαβασμένου συγγραφέα, Θοδωρή Παπαθεοδώρου. Για μια ακόμη φορά, πρόκειται για έναν ύμνο στη γυναίκα, στη δύναμη της, στην προσφορά και στις θυσίες της. Μέσα από την πένα του, με μαεστρία πάντα, ζωντανεύει μια δύσκολη εποχή, μια αιματηρή σελίδα της ιστορίας.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, δυο γυναίκες γεννιούνται, δυο ψυχές που θα παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε έναν ακόμα αγώνα ελλήνων για τη λευτεριά, στον Μακεδονικό Αγώνα. Οι κατακτητές πολλοί: τούρκοι και βούλγαροι, όλοι διεκδικούν να κατακτήσουν χώματα ιερά, χώματα ελληνικά.
Η Αρετή, μια κρύα νύχτα, εγκαταλείπεται από τη μητέρα της στο βρεφοκομείο. Παιδί αγνώστου πατρός, περνάει τα πρώτα της χρόνια στο ίδρυμα, μα η τύχη της θα αλλάξει ύστερα από την επίσημη βάφτιση που γίνεται κάθε χρόνο σε αυτό. Θα υιοθετηθεί από μια πολύ πλούσια και ισχυρή οικογένεια, την οικογένεια Λάσκαρη. Κοντά τους θα μορφωθεί, θα εισπράξει απέραντη αγάπη και στοργή, ιδίως από τη θετή της μητέρα Καλλιόπη - έναν άγιο άνθρωπο όπως την αποκαλεί η ίδια- και θα έχει την τιμή να έχει ξάδερφο τον Ίωνα Δραγούμη. Ένα δυναμικό άνδρα, από τον οποίο έχει μαγευτεί και ο οποίος αποτελεί πρότυπο της. Τον θαυμάζει και τον ερωτεύεται από μικρή ηλικία. Αυτός θα είναι η αφορμή, που κάτω από τις δικές του οδηγίες, θα αφήσει την ασφάλεια της οικογένειας και της πρωτεύουσας και θα ακολουθήσει τη μοίρα της δασκάλας στο Βογατσικό, για να μεταλαμπαδεύσει στα χωριατόπουλα τη μάθηση της ελληνικής γλώσσας και ιστορίας. Εκεί θα αγαπήσει τη Μακεδονία παράφορα, θα αγωνιστεί για αυτήν, θα δώσει τις δικές της μάχες. Μια μεγάλη περιπέτεια ζωής ξεκινάει, τόσο για την ίδια όσο και για το μικρό κορίτσι που θα πάρει υπό τη σκέπη της.
Στον αντίποδα η Φωτεινή, γεννημένη στη Φιλιππούπολη, ύστερα από τον χαμό της μητέρας της και υπό την απειλή των βουλγάρων, θα φύγει με τον πατέρα της Στέργιο, γιατρό στο επάγγελμα, και τον αδερφό της Ανεστάκη για να σώσουν τις ζωές τους. Η διαφυγή θα γίνει μέσα από τα βουνά. Στη διαδρομή όμως, βούλγαροι ληστές θα επιτεθούν στο καραβάνι σκοτώνοντας τους περισσότερους. Μέσα στον χαλασμό ο Ανεστάκης εξαφανίζεται, γεγονός που θα στοιχήσει πολύ, τόσο στην ίδια όσο και στον πατέρα της. Θα ριζώσουν στη Θεσσαλονίκη όπου θα εργαστεί ως δασκάλα ξένων γλωσσών, στο σπίτι ενός πλούσιου έμπορου. Ένα καπρίτσιο της μοίρας όμως, θα την οδηγήσει στο να κάνει πραγματικότητα ένα μεγάλο της όνειρο, αυτό της νοσοκόμας. Οι γνωριμίες που θα αποκτήσει, θα την εντάξουν στο επαναστατικό κίνημα και θα εργαστεί με ζήλο για αυτόν. Θα γνωρίσει τον Κοσμά, μια αινιγματική φιγούρα και θα αγαπήσει τον Μάνο. Και των δύο αυτών αντρών, κατά περίεργο τρόπο, οι ζωές εξαρτώνται από τη Φωτεινή. Ένα μεγάλο δίλημμα θα τη βασανίσει...
Ένα ακόμα εξαίσιο ιστορικό μυθιστόρημα, με τη γλαφυρή και συγκινητική γραφή του Παπαθεοδώρου, έρχεται να μας προσφέρει μια συγκλονιστική αναγνωστική εμπειρία. Να μας θυμίσει πως υπήρξαν άνθρωποι, που με τίμημα τη ζωή τους και με σκοπό τη λευτεριά, θυσιάστηκαν και άλλαξαν τον ρου της ιστορίας. Περιμένω με ανυπομονησία το φθινόπωρο τη συνέχεια αυτού του βιβλίου, για να ξανανταμώσω με τις ηρωίδες μου!!!


Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ.
ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ:
Αν κάτι έχω μάθει όλα αυτά τα χρόνια που αξιώθηκα να ζήσω, είναι πως η ελευθερία και η αγάπη είναι αξεχώριστες. Γέννες της ίδιας σποράς, καρποί των αδείλιαστων ψυχών. Δεν αρκεί να επιθυμείς, δεν αρκεί να περιμένεις. Πρέπει να τολμήσεις, ν’ αγωνιστείς για όσα αξίζουν στη ζωή. Για να έχει νόημα. Για να μην ξοδευτεί άδικα. Εγώ ανήκω σε μια τέτοια γενιά. Στη γενιά που δε φοβήθηκε τη θυσία…
Γυναίκες της μικρής πατρίδας… Μακεδόνισσες. Ελληνίδες. Στη χαραυγή του εικοστού αιώνα, άγριος κι αδυσώπητος ξεσπάει ο αγώνας στη σκλάβα Μακεδονία. Η γη ματώνει, ο ελληνισμός ψυχορραγεί. Τούρκοι, Βούλγαροι, κομιτάτα, τσέτες, πυρπολήσεις, εκτελέσεις, αμέτρητες θυσίες.
Γυναίκες της μικρής πατρίδας… Σαν την Αρετή. Σαν τη Φωτεινή. Ζυμώθηκαν με τον κίνδυνο, πάλεψαν για το γένος, την πίστη, τη λευτεριά. Θέριεψαν οι ψυχές τους κι έκλαψαν συνάμα. Για τους φίλους που έπεσαν, τα μαρτύρια που άντεξαν, τα μυστικά που βάσταξαν. Για το λατρεμένο παιδί που έχασε τόσο άδικα η μία. Για τον άντρα που αγάπησε παράφορα και σκότωσε με τα ίδια της τα χέρια η άλλη. Μπορεί να τις κυνήγησαν, μπορεί να τις βασάνισαν. Δεν τις δάμασαν όμως ποτέ. Αυτές. Τις γυναίκες της μικρής πατρίδας μας... 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου