Το τελευταίο βιβλίο της Λένας Μαντά, ΖΩΗ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ, είναι μια βιογραφία -και όχι αγιογραφία, όπως αναφέρει και η ίδια η συγγραφέας στο τέλος του βιβλίου- της μητέρας της.
Αλλάζοντας ονόματα, αλλά κρατώντας γεγονότα και καταστάσεις, μας εξιστορεί τη ζωή της Φραντζέσκας, που ήταν ένας συνεχής πόλεμος με όλους, άλλοτε ηθελημένα και άλλοτε αθέλητα.
Ξεκινάει από ένα κομβικό σημείο της ζωής της ηρωίδας της, το πρώτο βράδυ που ζει στο νέο σπίτι της. Μόλις έχει χωρίσει, έχει την κηδεμονία της κόρης της και το μέλλον της είναι αβέβαιο, αφού δεν μπορεί να στηριχτεί σε κανέναν από τους στενούς συγγενείς της, καθώς οι γονείς και ο μεγαλύτερος αδερφός της την έχουν ξεγράψει λόγω του "ατοπήματος" της να γίνει ζωντοχηρα, πάρα μόνο στον εαυτό της... Εκεί ξεκινάει μια αναδρομή στο παρελθόν, από τη στιγμή που η νεαρή, όμορφη πολίτισσα Φραντζέσκα, συναντάει και μαγεύεται απο τη φωνή του Στέλιου, στην εκκλησία που ψέλνει ο τελευταίος. Στέκεται τυχερή, την έχει προσέξει και εκείνος, και ένα προξενιό έρχεται στο σπίτι της για να παντρευτούν. Τίποτα δεν είναι όμως όπως το περίμενε, ο έγγαμος βίος δεν είναι όπως τον πίστευε, και ξεκινάει ο διαρκής αγώνας της. Χωρίζει, μεγαλώνει το παιδί της, κάνει πολλά λάθη σε αυτό δυστυχώς, γνωρίζει νέους συντρόφους αλλά ποτέ δεν στέκεται τυχερή, χάνει αγαπημένα της πρόσωπα... Όλα αυτά δοσμένα με γλαφυρότητα που δεν σε αφήνει να αφήσεις το βιβλίο. Το έκλεινα για να κάνω κάποια δουλειά και το μυαλό μου συνέχιζε να είναι με τη Φραντζέσκα, την κόρη της Κάλλια και τους υπόλοιπους ήρωες του.
Η αφήγηση σταματάει σε ένα άλλο σημείο-ορόσημο της ζωής της: Στον γάμο της κόρης της. Ο γαμπρός της, άνθρωπος με τον οποίο επίσης έχει αρχικά κηρύξει πόλεμο μαζί του, μα με τον όμορφο χαρακτήρα του θα γίνει ο συνδετικός κρίκος μεταξύ μάνας και κόρης.
Τολμώ να πω πως ήταν ένα πολύ μεγάλο και δύσκολο βήμα της συγγραφέως-κόρης, καθώς δεν μπορώ να φανταστώ το τι αισθανόταν η ίδια κατά τη διάρκεια της συγγραφής του, αφού εδώ εγώ διαβάζοντας το με πλημμύρισαν χιλιάδες συναισθήματα, αδικία, θυμός, αγανάκτηση για την αδιαφορία προς το πρόσωπο αυτού του παιδιού, που σε πολλές στιγμές μου δημιουργούσαν δάκρυα στα μάτια. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια που το κατάφερε με επιτυχία!!!
Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ.
Η ιστορία της, η διαδρομή της, οι επιλογές της, η σχέση μας και τα δεκαεννιά χρόνια που έμεινα μαζί της. Σε πόλεμο με όλους η μητέρα μου. Μ’ εμένα, με τους φίλους της, με τους δικούς της, με την ίδια τη ζωή τελικά…
Μαζί με την ιστορία της, και τα δικά μου παιδικά και εφηβικά χρόνια. Λόγια που δεν ειπώθηκαν, παραλείψεις που έφεραν πόνο, πράξεις που πλήγωσαν, χαμένες αγκαλιές και δάκρυα. Όλα μέσα σε τούτες τις σελίδες, που, εκτός από βιογραφία, έγιναν κι ένα οδυνηρό ταξίδι στο δικό μου χθες, στην αφετηρία μου…
Αλλάζοντας ονόματα, αλλά κρατώντας γεγονότα και καταστάσεις, μας εξιστορεί τη ζωή της Φραντζέσκας, που ήταν ένας συνεχής πόλεμος με όλους, άλλοτε ηθελημένα και άλλοτε αθέλητα.
Ξεκινάει από ένα κομβικό σημείο της ζωής της ηρωίδας της, το πρώτο βράδυ που ζει στο νέο σπίτι της. Μόλις έχει χωρίσει, έχει την κηδεμονία της κόρης της και το μέλλον της είναι αβέβαιο, αφού δεν μπορεί να στηριχτεί σε κανέναν από τους στενούς συγγενείς της, καθώς οι γονείς και ο μεγαλύτερος αδερφός της την έχουν ξεγράψει λόγω του "ατοπήματος" της να γίνει ζωντοχηρα, πάρα μόνο στον εαυτό της... Εκεί ξεκινάει μια αναδρομή στο παρελθόν, από τη στιγμή που η νεαρή, όμορφη πολίτισσα Φραντζέσκα, συναντάει και μαγεύεται απο τη φωνή του Στέλιου, στην εκκλησία που ψέλνει ο τελευταίος. Στέκεται τυχερή, την έχει προσέξει και εκείνος, και ένα προξενιό έρχεται στο σπίτι της για να παντρευτούν. Τίποτα δεν είναι όμως όπως το περίμενε, ο έγγαμος βίος δεν είναι όπως τον πίστευε, και ξεκινάει ο διαρκής αγώνας της. Χωρίζει, μεγαλώνει το παιδί της, κάνει πολλά λάθη σε αυτό δυστυχώς, γνωρίζει νέους συντρόφους αλλά ποτέ δεν στέκεται τυχερή, χάνει αγαπημένα της πρόσωπα... Όλα αυτά δοσμένα με γλαφυρότητα που δεν σε αφήνει να αφήσεις το βιβλίο. Το έκλεινα για να κάνω κάποια δουλειά και το μυαλό μου συνέχιζε να είναι με τη Φραντζέσκα, την κόρη της Κάλλια και τους υπόλοιπους ήρωες του.
Η αφήγηση σταματάει σε ένα άλλο σημείο-ορόσημο της ζωής της: Στον γάμο της κόρης της. Ο γαμπρός της, άνθρωπος με τον οποίο επίσης έχει αρχικά κηρύξει πόλεμο μαζί του, μα με τον όμορφο χαρακτήρα του θα γίνει ο συνδετικός κρίκος μεταξύ μάνας και κόρης.
Τολμώ να πω πως ήταν ένα πολύ μεγάλο και δύσκολο βήμα της συγγραφέως-κόρης, καθώς δεν μπορώ να φανταστώ το τι αισθανόταν η ίδια κατά τη διάρκεια της συγγραφής του, αφού εδώ εγώ διαβάζοντας το με πλημμύρισαν χιλιάδες συναισθήματα, αδικία, θυμός, αγανάκτηση για την αδιαφορία προς το πρόσωπο αυτού του παιδιού, που σε πολλές στιγμές μου δημιουργούσαν δάκρυα στα μάτια. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια που το κατάφερε με επιτυχία!!!
Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ.
ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ:
Φραντζέσκα, η ηρωίδα μου… Αθηνά, η μητέρα μου… Ζωή σε πόλεμο, η ζωή της…Η ιστορία της, η διαδρομή της, οι επιλογές της, η σχέση μας και τα δεκαεννιά χρόνια που έμεινα μαζί της. Σε πόλεμο με όλους η μητέρα μου. Μ’ εμένα, με τους φίλους της, με τους δικούς της, με την ίδια τη ζωή τελικά…
Μαζί με την ιστορία της, και τα δικά μου παιδικά και εφηβικά χρόνια. Λόγια που δεν ειπώθηκαν, παραλείψεις που έφεραν πόνο, πράξεις που πλήγωσαν, χαμένες αγκαλιές και δάκρυα. Όλα μέσα σε τούτες τις σελίδες, που, εκτός από βιογραφία, έγιναν κι ένα οδυνηρό ταξίδι στο δικό μου χθες, στην αφετηρία μου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου