Με μεγάλη μου χαρά και έκπληξη τελείωσα την ανάγνωση του μυθιστορήματος τη ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΤΕΡΕΨΕ Ο ΛΑΔΩΝΑΣ, Η ΨΥΧΟΚΟΡΗ. Η συγγραφέας αν και πρωτοεμφανιζόμενη, μας δίνει ένα εξαιρετικό δείγμα γραφής.Πολυσέλιδο και ογκώδες ανάγνωσμα, που όμως η επαφή μαζί του, όχι μόνο δεν κουράζει αλλά αντιθέτως σε κανένα σημείο της ιστορίας δεν παρουσιάζονται κενά ή περιττά στοιχεία, που ενδεχομένως να επηρεάζουν την ιστορία.
Η χρήση της ελληνικής γλώσσας αποτυπώνεται με τόση μαεστρία, που μας θυμίζει την μοναδικότητα της καλής ελληνικής λογοτεχνίας. Σαν τον χείμαρρο ενός ποταμού, η ομορφιά των λέξεων που χρησιμοποιεί μέσα από περιγραφές, παρομοιώσεις και επίθετα πλημμυρίζουν τις αισθήσεις μας....
Ο Λάδωνας, που οι μύθοι για την ονομασία του ποικίλουν, είναι το σημείο αναφοράς στο οποίο η ηρωίδα επιστρέφει με νοσταλγική διάθεση, αναμοχλεύοντας τις αναμνήσεις της. Η Αιμιλία μια ώριμη και επιτυχημένη γυναίκα στον τομέα της ογκολογίας, με αφορμή ένα χειρουργείο που έχει αναλάβει η ίδια να κάνει στην μητέρα της, βιώνει μια μοναδική εμπειρία.
'Ενα αγαπημένο πρόσωπο από το παρελθόν, εμφανίζεται σαν όραμα μπροστά της, για να της δώσει κουράγιο. Η αγαπημένη αυτή μορφή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα παιδικά της χρόνια και η ένωση που έχουν αυτές οι δύο γυναίκες είναι τόσο δυνατή, ώστε υπερβαίνει τα στενά όρια του κόσμου τούτου.
Η νύχτα μετά την επέμβαση είναι για την Αιμιλία "μεγάλη". Στην αναπόλησή της, είναι πολλά τα φαντάσματα που θα την επισκεφτούν!!
Αγάπησα ιδιαίτερα τον τρόπο με τον οποίο κάθε ένα από αυτά "ξεγυμνώνεται" μπροστά μας, αποκαλύπτοντας τις ιστορίες που κουβαλούν στις πλάτες τους.
Κάθε αναφορά προσώπου και μια ξεχωριστή και διαφορετική διήγηση. Ζωές μπολιασμένες με αγάπη, πόνο και απώλεια. 'Ενα παραμύθι η αφήγησή τους, που μας ταξιδεύει χρόνια πίσω......
Και όλοι αυτοί οι ήρωες, μαζί πιασμένοι χέρι χέρι, φτιάχνουν τον ομφάλιο λώρο που τους συνδέει άρρηκτα με τα λαδιά νερά του Λάδωνα.
Το μεταφυσικό και το ανεξήγητο, κύριοι πρωταγωνιστές!!!!!
Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ
Η χρήση της ελληνικής γλώσσας αποτυπώνεται με τόση μαεστρία, που μας θυμίζει την μοναδικότητα της καλής ελληνικής λογοτεχνίας. Σαν τον χείμαρρο ενός ποταμού, η ομορφιά των λέξεων που χρησιμοποιεί μέσα από περιγραφές, παρομοιώσεις και επίθετα πλημμυρίζουν τις αισθήσεις μας....
Ο Λάδωνας, που οι μύθοι για την ονομασία του ποικίλουν, είναι το σημείο αναφοράς στο οποίο η ηρωίδα επιστρέφει με νοσταλγική διάθεση, αναμοχλεύοντας τις αναμνήσεις της. Η Αιμιλία μια ώριμη και επιτυχημένη γυναίκα στον τομέα της ογκολογίας, με αφορμή ένα χειρουργείο που έχει αναλάβει η ίδια να κάνει στην μητέρα της, βιώνει μια μοναδική εμπειρία.
'Ενα αγαπημένο πρόσωπο από το παρελθόν, εμφανίζεται σαν όραμα μπροστά της, για να της δώσει κουράγιο. Η αγαπημένη αυτή μορφή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα παιδικά της χρόνια και η ένωση που έχουν αυτές οι δύο γυναίκες είναι τόσο δυνατή, ώστε υπερβαίνει τα στενά όρια του κόσμου τούτου.
Η νύχτα μετά την επέμβαση είναι για την Αιμιλία "μεγάλη". Στην αναπόλησή της, είναι πολλά τα φαντάσματα που θα την επισκεφτούν!!
Αγάπησα ιδιαίτερα τον τρόπο με τον οποίο κάθε ένα από αυτά "ξεγυμνώνεται" μπροστά μας, αποκαλύπτοντας τις ιστορίες που κουβαλούν στις πλάτες τους.
Κάθε αναφορά προσώπου και μια ξεχωριστή και διαφορετική διήγηση. Ζωές μπολιασμένες με αγάπη, πόνο και απώλεια. 'Ενα παραμύθι η αφήγησή τους, που μας ταξιδεύει χρόνια πίσω......
Και όλοι αυτοί οι ήρωες, μαζί πιασμένοι χέρι χέρι, φτιάχνουν τον ομφάλιο λώρο που τους συνδέει άρρηκτα με τα λαδιά νερά του Λάδωνα.
Το μεταφυσικό και το ανεξήγητο, κύριοι πρωταγωνιστές!!!!!
Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ
Κ.Ιωάννα Μαγγανάρη μου δώσατε μεγάλη χαρά με την εξαίρετη κριτική σας. Ναι, αφουγραστήκατε τους ήρωες του βιβλίου μου, αισθανθήκατε τους σφυγμούς του και το αποδώσατε με τον καλύτερο τρόπο. Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Χρύσα Λυκούδη
ΑπάντησηΔιαγραφή