Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΠΡΙΚΑΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

Βλέποντας τον τίτλο "Η πράσινη πολυθρόνα" το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό είναι πόσο περίεργος είναι, όμως, διαβάζοντας το οπισθόφυλλο η υπόθεση μου άρεσε. Περνώντας μπροστά από τη βιβλιοθήκη μου και ψάχνοντας με ποιο βιβλίο να συνεχίσω, το κοιτούσα.... με κοιτούσε.... κι έλεγα "χχμμμ". Ώσπου είπα ότι τώρα είναι η ώρα του να το διαβάσω.

Μέσα στις πρώτες τρεις σελίδες αναμνήσεις γέμισαν το μυαλό μου. Αναμνήσεις από τα οικογενειακά τραπέζια. Η μυρωδιά των φαγητών που ετοίμαζαν οι γιαγιάδες μου. Η γεύση τους. Σαν να ήμουν καθισμένη στο τραπέζι αντί στον καναπέ, μικρή αντί μεγάλη. Αχ αυτά τα κεφτεδάκια σου γιαγιά! Αχ αυτές οι πίτες σου γιαγιά! Και μετά, να μπαίνω στη θέση της πρωταγωνίστριας.

Έχω σκεφτεί αρκετές φορές πως θα ήταν αν θα μπορούσα να ζήσω ξανά από την αρχή τη ζωή μου. Θα έπαιρνα τις ίδιες αποφάσεις; Θα είχα τη δύναμη να αλλάξω κάποια λάθη που έχω κάνει; Θα τολμούσα να κάνω πράγματα που δεν τόλμησα, μόνο και μόνο για να δω αν διάλεξα σωστά; Αυτό ζει η κυρία Έλλη. Πεθαίνει και αρχίζει η ζωή της ξανά, από μια συγκεκριμένη μέρα όμως, κι έχοντας όλες τις αναμνήσεις των προηγούμενων ζωών της. Το μέλλον είναι μπροστά της ξανά και μπορεί να ζήσει πράγματα καινούρια. Μα αν αλλάξει μια απόφαση και λόγω αυτής δεν γνωρίσει την καλύτερη της φίλη; Τον άντρα της; Κι αν δεν γνωρίσει τον άντρα της, δεν θα γεννηθούν τα παιδιά της, τα εγγόνια της. Πραγματικό ή συνειδησιακό έγκλημα; Κι όλο αυτό είναι τύχη, κατάρα ή και τα δύο; Και πώς θα καταφέρει να το σταματήσει; Στην αρχή το απολαμβάνει, μα στην συνέχεια κουράζεται να ζει την ίδια ζωή και παίρνει την απόφαση να την αλλάξει. Έτσι, οι απόψεις που έχει για την φιλία, τον έρωτα, την ευτυχία, τον θάνατο θα διαμορφώνονται ανάλογα με το τι βιώνει. Την μία φιλόλογος, την άλλη γιατρός. Την μία μαθήτρια σε δημόσιο δημοτικό της Αθήνας και την άλλη σε ειδικό σχολείο για χαρισματικά παιδιά στην Γαλλία. Την μία θα έχει πολύ καλή σχέση με την μητέρα της, την άλλη όχι. Άραγε τη ζηλεύετε ή όχι; Και τι σχέση έχει αυτή, η πράσινη πολυθρόνα με όλα αυτά; Έχει και είναι σημαντική, ειδικά για την κυρία Έλλη.

Ο συγγραφέας με γραφή απλή, αλλά όχι απλοϊκή και με έρευνα ,που φαίνεται, ανακατεμένη με μυθοπλασία έγραψε ένα πρωτότυπο βιβλίο. Παρόλο που δεν ήξερα που θα με βγάλει, συνειδητοποίησα ότι οι σελίδες γυρνούσαν χωρίς να το καταλαβαίνω, πήγαινα μαζί με τις εξελίξεις. Λίγο προς στη μέση ένα σημείο με κούρασε, αλλά είχα μπει για τα καλά στις ζωές της πρωταγωνίστριας και δεν ήταν τόσο σημαντικό ώστε να με κάνει να βγω. Αυτό που με κέρδισε απόλυτα όμως, είναι οι εικόνες του. Όλο το βιβλίο είναι εικόνες. Κάποιες όμορφες, άλλες άσχημες, αλλά είναι όλες πολύ δυνατές. Χαμογέλασα, συγκινήθηκα, σκέφτηκα τι θα έκανα στη θέση της κυρίας Έλλης, κι έχοντας έρθει κοντά της, έχοντας προβληματιστεί μαζί της, δε μπορούσα να μη σκεφτώ και κάποιες δικές μου επιλογές.

Αναρωτιόμουν πως θα τελείωνε η ιστορία... Η τελευταία σελίδα με βρήκε συγκινημένη.

 

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ