Πολλά βιβλία που περιμένουν τη σειρά τους. Πολλά μέρη που δεν είχα ακόμη τη τύχη να βρεθώ. Πόσο ωραίο όταν ξεκινάς ένα βιβλίο και σε μεταφέρει στο μέρος που διαδραματίζεται. Ειδικά όταν είναι ένα νησί που θέλω τρελά να επισκεφτώ. Δεν έχω πάει ποτέ στη Μυτιλήνη, αλλά η συγγραφέας με ταξίδεψε εκεί πνευματικά. Αυτό είναι ένα από τα θετικά που είχα από την ανάγνωσή του.
Το βιβλίο "Η φωλιά του γλάρου" ήθελα πολύ να το διαβάσω. Έχω ξαναπεί για τη διαίσθησή μου που, ευτυχώς μέχρι τώρα, δεν με έχει διαψεύσει. Η συγγραφέας μας συστήνεται με το πρώτο της βιβλίο και παρόλο που είχα δει τις πληροφορίες του, όταν έφτασε στα χέρια μου χάρηκα πολύ με το μέγεθός του. Είχα πολύ καιρό να διαβάσω βιβλίο που να είναι μικρότερο από 200 σελίδες.
Το περιεχόμενό του όμως;
Βρισκόμαστε στη Μυτιλήνη, καλοκαίρι του 2017. Μια ναυαγοσώστρια βρίσκεται δολοφονημένη στην παραλία όπου εργάζεται και ο αστυνόμος Στέλιος Μπεργάκης καλείται να βρει τον δράστη. Το αστυνομικό τμήμα δεν είναι συνηθισμένο, μαθημένο σε δολοφονίες και έτσι δεν αργεί να φτάσει βοήθεια από την Αθήνα. Η αστυνόμος Όλγα Κουρτέλη, γεννημένη στη Μυτιλήνη και κάτοικος Αθήνας φτάνει σύντομα στο νησί. Γνωρίζονται με τον Μπετράκη από μικρά παιδιά και ο παλιός τους έρωτας ανεβαίνει στην επιφάνεια. Τίποτα όμως δεν μπαίνει πάνω από τη δουλειά τους.
Μετά από δύο ημέρες, και μια Αγγλίδα, εργαζόμενη ως εθελόντρια - ερευνήτρια σε μια ΜΚΟ στο καμπ της Μόριας, βρίσκεται νεκρή σε ένα πάρκο. Τα ΜΜΕ παίρνουν φωτιά, νέα στοιχεία όπως διακίνηση ναρκωτικών και κατασκοπεία έρχονται στο φως και οι αστυνόμοι είναι αποφασισμένοι να βρουν ποιος ή ποιοι είναι πίσω από τις δολοφονίες. Σύντομα έρχεται η στιγμή όπου ένα όπλο βρίσκεται στο καμπ της Μόριας και ένας πρόσφυγας, ύποπτος, ανακαλύπτεται σε μια ετοιμόρροπη στάνη κοντά στο καμπ.
Το οπισθόφυλλο και ο τίτλος του βιβλίου μου είχαν εξάψει την περιέργεια.
Το ομώνυμο τραγούδι των Locomondo μπαίνει σαν γρίφος στην πλοκή και κρατάει καλή παρέα στον αναγνώστη, ο οποίος προσπαθεί να βάλει όλα τα κομμάτια του παζλ στη σωστή σειρά μαζί με την ομάδα της αστυνομίας.
Γραφή απλή με ωραίο χιούμορ, περιγραφές που με έκαναν να βλέπω μπροστά μου τα μέρη όπου βρίσκονταν οι ήρωες, ωραία πλοκή που δεν κουράζει και δεν έχει κάτι το περιττό. Δεν έχει σκηνές με αίματα ή βία, η αγωνία ανεβαίνει όσο γυρνάνε οι σελίδες και τα κοινωνικά στοιχεία δένουν με την αστυνομική πλοκή. Βρήκα τους χαρακτήρες πολύ δυνατούς. Ένιωσα ότι έχουν ωραία χημεία μεταξύ τους και κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι υπαρκτά πρόσωπα. Οι προσωπικές τους ιστορίες δεν καλύπτουν την αστυνομική πλοκή, και μαζί με τις ωραίες ατάκες με ηρεμούσαν από την δράση. Άλλο ένα θετικό για μένα ήταν τα απλά και όμορφα όνοματά τους. Πήρα μεγάλη χαρά όταν είδα πως μία ηρωίδα λέγεται Ασπασία.
Έφτασα στο τέλος συνειδητοποιώντας πόσο ταιριαστός είναι ο τίτλος και χωρίς να μου μείνουν αναπάντητα ερωτήματα.
Για πρώτο βιβλίο η Μαίρη Μαργαρίτη έκανε σπουδαία δουλειά. Η "Φωλιά του γλάρου" είναι ένα καθαρό αστυνομικό χωρίς σκηνές που σοκάρουν, κράτησε το ενδιαφέρον μου μέχρι το τέλος και το προτείνω σε όσους αγαπούν αυτό το είδος της λογοτεχνίας. Αστυνόμε Μπεργάκη, αστυνόμε Κουρτέλη ανυπομονώ να τα ξαναπούμε.
Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου