Η πρώτη μου επαφή με τον Καρνέζη είχε γίνει αρκετά χρόνια πριν, όταν διάβασα το ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ένα βιβλίο που τότε μου είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις. Δεν δίστασα λοιπόν να πάρω στα χέρια μου το τελευταίο του πόνημα με τίτλο ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΧΩΜΑ.
Πρόκειται για έναν δημιουργό που αν και τα έργα του δεν διαθέτουν όγκο σελίδων, εν τούτοις έχει την ικανότητα να μεταφέρει πολλά και σημαντικά μηνύματα ζωής. Μέσα απο την αριστοτεχνική γραφή του προσπαθεί να ξορκίσει τον ρατσισμό και την προσφυγιά προβάλλοντας την οδύσσεια των μεταναστών και την απελπισία που τους συνοδεύει.
Το αλληγορικό στοιχείο και οι συμβολισμοί είναι έντονοι, με πρόθεση να παρασύρει τον αναγνώστη στην δική του αλήθεια και πραγματικότητα. Ο συγγραφέας μέσα απο την τέχνη του αναδεικνύει το φως και το σκοτάδι που μπορεί να κρύβουν εντός τους οι άνθρωποι, ισορροπώντας ταυτόχρονα σε δύο όψεις που ανάλογα με τις συνθήκες κυριαρχεί πότε η μία και πότε η άλλη.
Με φόντο μια τρικυμισμένη θάλασσα, ανθρώπινες ψυχές παλεύουν για την σωτηρία τους και στην προσπάθεια αυτή για επιβίωση τίποτα δεν χαρίζεται, τίποτα δεν νογάται.....
Ενας άντρας έχοντας συντροφιά ένα μικρό αγόρι ναυαγοί της ίδιας της ζωής, με μόνες αποσκευές ένα βέβαιο παρελθόν, ρίχνουν άγκυρα σε ένα απομονωμένο νησί ψάχνοντας μονάχα την ελπίδα. Η μοίρα θε τους οδηγήσει σε ένα τσίρκο οπου τα όσα θα συμβούν εκεί, τα πρόσωπα που θα γνωρίσουν, τα όσα θα αντιμετωπίσουν αλλά και τα συναισθήματα που θα βιώσουν, θα δρομολογήσουν εξελίξεις με δυσμενή αποτελέσματα.
Το ηθικό και το ανήθικο έννοιες σχετικές, συγκρούονται επιρεάζοντας τους ήρωες και τις πράξεις τους συντελώντας στην αποκαθήλωση του ονείρου.
Ο ιδιοκτήτης, ένας άνθρωπος στα όρια της απελπισίας αντιπροσωπεύει την ανθρωπιά και την καλοσύνη, απλώνοντας χέρι βοηθείας στους δυο αυτούς κατατρεγμένους. Αν και είναι στα πρόθυρα της οικονομικής καταστροφής και έχει βιώσει την μεγαλύτερη απώλεια που μπορεί να νιώσει κανείς, εν τούτοις δεν διστάζει να βοηθήσει απλόχερα τους συνανθρώπους του. Με ποιόν τρόπο θα υποδεχτούν στον μικρόκοσμο τους τα υπόλοιπα μέλη του τσίρκου τους δυο νέους επισκέπτες;
Ενα λογοτεχνικό κείμενο με μια διάχυτη ευαισθησία η οποία όμως πολλές φορές δεν φέρνει τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Για άλλη μια φορά ο Καρνέζης υφαίνει έναν κόσμο οπου η προδοσία, η συγκίνηση και τα αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα κατέχουν σημαντικό ρόλο!!!!!!
Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου