ΟΙ ΚΥΡΙΕΣ ΜΕ ΤΑ ΤΙΡΚΟΥΑΖ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΜΟΣΧΟΥ ΕΚΔΟΣΕΙΣ BELL

 Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου μου είχε γίνει πολύ συμπαθής στην πρώτη του περιπέτεια. Απλός χαρακτήρας, χωρίς να πιέζει να γίνει αγαπητός. Έτσι, όταν κυκλοφόρησε η δεύτερη, έκανα κατευθείαν παραγγελία στη βιβλιοπώλη μου. Ήρθε στα χέρια μου και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να χαζέψω αυτό το πανέμορφο εξώφυλλο. Δεύτερο βήμα να προμηθευτώ μαστίχες Χίου. Και αγαπημένη συνήθεια του ντετέκτιβ και τις λατρεύω. Και αφού όλα πια ήταν έτοιμα και ήρθε η ώρα του να διαβαστεί, βολεύτηκα στην αγαπημένη μου θέση και ξεκίνησα.

Του Στάθη Παντελιά δεν του αρέσει να αφήνει εκκρεμότητες και για αυτό τον απασχολεί μια παλιά υπόθεση. Μια ληστεία που μετά το τέλος της ο ένας ληστής πέφτει νεκρός. Δευτερόλεπτα μετά, τρεις γυναίκες ντυμένες με χρώμα τιρκουάζ βρίσκονται στον τόπο του εγκλήματος, αρπάζουν τον σάκο με τα λεφτά και εξαφανίζονται χωρίς να αφήσουν κανένα ίχνος. Η αστυνομία δεν έχει καταφέρει να τις εντοπίσει. Ένοχος για τον φόνο δηλώνει ο γιος μιας ηλικιωμένης που μένει στην ίδια πολυκατοικία με τη σύντροφο του Παντελιά. Ο ντετέκτιβ δεν θα αφήσει κανέναν ήσυχο. Με το πείσμα του, την εξυπνάδα του, τις μαστίχες Χίου του, τις καλλιτεχνικές πορτοκαλάδες, που δεν είναι και πολύ καλλιτεχνικές μιας και ο καφετζής Σωτήρης μας έχει άλλα πράγματα στο μυαλό του, τον απρόβλεπτο τρόπο του και το νάζι της Τζέσυ του, δε θα το βάλει κάτω μέχρι να βρει τις κυρίες με τα τιρκουάζ και τα χρήματα.

Η Κωνσταντίνα Μόσχου έχει φτιάξει μια τόσο ωραία δεμένη πλοκή, που με έκανε να θέλω να λύσω αυτό το παζλ. Με γραφή που ρέει, με πρωτοπρόσωπη αφήγηση από τον αγαπημένο πρωταγωνιστή, με χιούμορ, με χαρακτήρες που όλοι έχουν το λόγο τους που βρίσκονται στην ιστορία, με ανατροπές και στιγμές συγκίνησης, με τον Σωτήρη και τον Πελοπίδα. Κοιτούσα τα κομμάτια προσεκτικά και προσπαθούσα να βρω τη λύση, μου δημιούργησε πονοκέφαλο (με την καλή έννοια) και δεν μπόρεσα να βρω που είναι αυτός ο σάκος, έως τη στιγμή που ο Παντελιάς έβαλε το τελευταίο κομμάτι στη θέση του. Κι εμφανίστηκε ξεκάθαρη η εικόνα χωρίς να αφήνει κενά ή απορίες. Μόνο μια γλυκόπικρη αίσθηση επειδή έφτασε κι αυτή η περιπέτειά του στο τέλος.
Είναι βιβλίο που διαβάζεται πολύ γρήγορα. Ένα πολύ μικρό αρνητικό ότι σε ένα σημείο υπάρχει επανάληψη των γεγονότων. Δεν με έκανε όμως να το αφήσω από τα χέρια μου, δεν είναι τίποτα μπροστά στα θετικά του. Το κερασάκι στην τούρτα τα θέματα που θίγει η συγγραφέας μέσω της ιστορίας της, όπως ο ρόλος της φυλακής και η φιλία.

Παντελιά, Σωτήρη, Πελοπίδα ανυπομονώ να τα ξαναπούμε. 

 

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ