Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και αυτό ένα απο τα βασικά ερωτήματα που ταλανίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη απο καταβολής κόσμου!!! Απο τότε που ο γάμος επισφράγισε την ένωση δύο ατόμων.
Αλήθεια, πενθερά γεννιέσαι ή γίνεσαι? Με αυτήν την απορία ξεκίνησα να διαβάζω το μυθιστόρημα, κάνοντας ορμώμενη απο τον τίτλο φαιδρές σκέψεις, έχοντας μια σκωπτική διάθεση.
Αντ' αυτού όμως, η κρίση μου απείχε παρασάγκας απο την πραγματική ατμόσφαιρα του βιβλίου.
Πρόκειται κατά βάση για ένα αστυνομικό αφήγημα με κοινωνικές προεκτάσεις, αφού οι πεθερές υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν ανά τον κόσμο!
Με γλώσσα απλή που προσφέρει αμεσότητα στον αναγνώστη, η συγγραφέας σκαρώνει μια ιστορία, όπου ο θάνατος στέκεται η αφορμή για να ξεδιπλωθεί το κουβάρι των μυστικών που δένει τους ήρωες, ώστε να βρεθεί η έξοδος του λαβυρίνθου και κατ' επέκταση η φανέρωση της αλήθειας.
Με μια πρωτότυπη ιδέα, μιας και προσωπικά δεν θυμάμαι να έχω συναντήσει παρόμοια θεματολογία που να αφορά την δολοφονία πεθερών, η ΜΑΡΙΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ μας συστήνει τη Μόσχω και την Αγορίτσα.
Αφού το μίσος δεν γνωρίζει γεωγραφικό προσδιορισμό, ο βορράς και ο νότος έχουν ένα κοινό σκοπό.....
Να εξοντώσουν τις νύφες τους, να δηλητηριάσουν τα αισθήματα και τις σκέψεις των ζευγαριών, να εξαφανίσουν κάθε ψήγμα αγάπης που υπάρχει μεταξύ τους. Ως γνωστόν όμως όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελά και έτσι η επιθυμία των δύο αυτών γυναικών, δεν θα μείνει παρά ένας ευσεβής πόθος.
Μας συστήνονται και απροκάλυπτα μας εξομολογούνται τις πιο μύχιες σκέψεις τους. Η σκληρότητα που τις χαρακτηρίζει αντανακλάται στα πρόσωπα που περιστρέφονται γύρω απο τις δύο αυτές ιστορίες, συμβάλλοντας σημαντικά σε ένα αλγεινό σενάριο. Οι δολοφονίες των δύο αυτών ηλικιωμένων γυναικών, θα επαναπροσδιορίσουν τις σχέσεις των ηρώων. Ο διαρκής πόλεμος μεταξύ νύφης και πεθεράς μοιάζει να μην έχει τέλος...
Τι είναι αυτό που οπλίζει το χέρι του δολοφόνου; Υπάρχουν φυσικοί ή ηθικοί αυτουργοί και ποιο είναι τελικά το πραγματικό κίνητρο; Κατ' εμέ ένα περισσότερο γυναικείο μυθιστόρημα, που θα δημιουργήσει δύο αντίθετες παρατάξεις.
Αυτήν που θα δει τις δύο γυναίκες ως παράδειγμα προς μίμηση, ηρωοποιώντας τους ως ένα βαθμό και την άλλη που θα ευχηθεί να μην έχει ποτέ κανένα στοιχείο του χαρακτήρα τους.
Σε αυτές που θα τις λατρέψουν και σε αυτές που θα τις μισήσουν.
Εξαρτάται απο ποιόν ρόλο επιθυμεί να ενστερνιστεί η κάθε μια, αυτόν της Πεθεράς ή της Πενθεράς;;;
Μια όμορφη προσπάθεια απο την πλευρά της συγγραφέως να καταπιαστεί με ένα ιδιαίτερο ζήτημα, χωρίς περιττά τερτίπια και φλυαρίες, ταξιδεύοντάς μας σε μια ακόμη μυθιστορία.
Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ
Αλήθεια, πενθερά γεννιέσαι ή γίνεσαι? Με αυτήν την απορία ξεκίνησα να διαβάζω το μυθιστόρημα, κάνοντας ορμώμενη απο τον τίτλο φαιδρές σκέψεις, έχοντας μια σκωπτική διάθεση.
Αντ' αυτού όμως, η κρίση μου απείχε παρασάγκας απο την πραγματική ατμόσφαιρα του βιβλίου.
Πρόκειται κατά βάση για ένα αστυνομικό αφήγημα με κοινωνικές προεκτάσεις, αφού οι πεθερές υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν ανά τον κόσμο!
Με γλώσσα απλή που προσφέρει αμεσότητα στον αναγνώστη, η συγγραφέας σκαρώνει μια ιστορία, όπου ο θάνατος στέκεται η αφορμή για να ξεδιπλωθεί το κουβάρι των μυστικών που δένει τους ήρωες, ώστε να βρεθεί η έξοδος του λαβυρίνθου και κατ' επέκταση η φανέρωση της αλήθειας.
Με μια πρωτότυπη ιδέα, μιας και προσωπικά δεν θυμάμαι να έχω συναντήσει παρόμοια θεματολογία που να αφορά την δολοφονία πεθερών, η ΜΑΡΙΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ μας συστήνει τη Μόσχω και την Αγορίτσα.
Αφού το μίσος δεν γνωρίζει γεωγραφικό προσδιορισμό, ο βορράς και ο νότος έχουν ένα κοινό σκοπό.....
Να εξοντώσουν τις νύφες τους, να δηλητηριάσουν τα αισθήματα και τις σκέψεις των ζευγαριών, να εξαφανίσουν κάθε ψήγμα αγάπης που υπάρχει μεταξύ τους. Ως γνωστόν όμως όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελά και έτσι η επιθυμία των δύο αυτών γυναικών, δεν θα μείνει παρά ένας ευσεβής πόθος.
Μας συστήνονται και απροκάλυπτα μας εξομολογούνται τις πιο μύχιες σκέψεις τους. Η σκληρότητα που τις χαρακτηρίζει αντανακλάται στα πρόσωπα που περιστρέφονται γύρω απο τις δύο αυτές ιστορίες, συμβάλλοντας σημαντικά σε ένα αλγεινό σενάριο. Οι δολοφονίες των δύο αυτών ηλικιωμένων γυναικών, θα επαναπροσδιορίσουν τις σχέσεις των ηρώων. Ο διαρκής πόλεμος μεταξύ νύφης και πεθεράς μοιάζει να μην έχει τέλος...
Τι είναι αυτό που οπλίζει το χέρι του δολοφόνου; Υπάρχουν φυσικοί ή ηθικοί αυτουργοί και ποιο είναι τελικά το πραγματικό κίνητρο; Κατ' εμέ ένα περισσότερο γυναικείο μυθιστόρημα, που θα δημιουργήσει δύο αντίθετες παρατάξεις.
Αυτήν που θα δει τις δύο γυναίκες ως παράδειγμα προς μίμηση, ηρωοποιώντας τους ως ένα βαθμό και την άλλη που θα ευχηθεί να μην έχει ποτέ κανένα στοιχείο του χαρακτήρα τους.
Σε αυτές που θα τις λατρέψουν και σε αυτές που θα τις μισήσουν.
Εξαρτάται απο ποιόν ρόλο επιθυμεί να ενστερνιστεί η κάθε μια, αυτόν της Πεθεράς ή της Πενθεράς;;;
Μια όμορφη προσπάθεια απο την πλευρά της συγγραφέως να καταπιαστεί με ένα ιδιαίτερο ζήτημα, χωρίς περιττά τερτίπια και φλυαρίες, ταξιδεύοντάς μας σε μια ακόμη μυθιστορία.
Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου