THE METAL CHAPTERS: VOLUME 2 ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΜΤΣΙΟΣ ROGER ROVENTO ΜΑΡΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

Αν κάποιος με ρωτούσε, ποια βιβλία περιμένω τρελά να βγουν το 2020 σίγουρα στο νούμερο ένα θα ήταν το The metal chapters volume 2. Είχα τρελαθεί με το Volume 1 και όταν ήταν πια σίγουρο ότι θα βγει και δεύτερο, απλά ανυπομονούσα. Μετά, άρχισαν οι ανακοινώσεις για τα συγκροτήματα και τους ξένους συγγραφείς και η ανυπομονησία έγινε ενθουσιασμός. Μέχρι που έφτασε το βιβλίο στα χέρια μου και από την πρώτη ματιά, από το πρώτο ξεφύλλισμα, άρχισαν να βγαίνουν καρδούλες από τα μάτια μου. "You are heaven sent" του ψιθύρισα, όπως τραγουδούν και οι My dying bride στο "For you".
Έχει φανταστικό εξώφυλλο, οπισθόφυλλο και ένα υπέροχο περιεχόμενο. Η επιμέλεια εξαιρετική, όπως και η μετάφραση. Σε κάθε διήγημα βλέπουμε ακριβώς πιο πριν, ένα μικρό βιογραφικό για τα συγκροτήματα ή τους συγγραφείς, λίγα λόγια για το διήγημα και τους στίχους των τραγουδιών. Πωρώθηκα πριν ακόμη αρχίσω το διάβασμα, πριν ακόμη βάλω τα τραγούδια να παίζουν.

Και κάπως έτσι, με έντονα συναισθήματα, έβαλα τη λίστα των τραγουδιών που βρήκα στο YouTube μέσω του καναλιού του project, το EP στο CD player και άρχισα την ανάγνωση.
Υπάρχουν δέκα διηγήματα, μοιρασμένα από τους Γιώργο Δάμτσιο και Μάριο Δημητριάδη, τα οποία είναι βασισμένα σε στίχους δέκα τραγουδιών γνωστών συγκροτημάτων. Και υπάρχουν πέντε τραγούδια των Xelyruth του Roger Rovento, ο οποίος τα εμπνεύστηκε από τα διηγήματα των φιλοξενούμενων συγγραφέων, κατόπιν μεταξύ τους συνεννόησης.

Το βιβλίο αρχίζει με ένα πολύ δυνατό διήγημα και τελειώνει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Και η απόλυτη χαρά είναι ότι και τα αντίστοιχα τραγούδια είναι εξίσου δυνατά. Όχι βέβαια ότι τα ενδιάμεσα είναι βαρετά ή κουραστικά. Διαβάζονται (και ακούγονται) με την ίδια ευχαρίστηση. Μου άρεσε που ήταν διαφορετικά μεταξύ τους, που όλα κινούνταν σε διαφορετικές περιοχές και εποχές, τα συναισθήματα που μου έβγαλαν οι χαρακτήρες, οι περιγραφές. Και τα τραγούδια είναι διαφορετικά. Το κερασάκι στο βιβλίο είναι ότι τα διηγήματα δεν είναι κάθε φορά οι στίχοι σε μεγαλύτερη επέκταση. Κάποιες φορές είναι γραμμένα με διαφορετική οπτική, όπως για παράδειγμα στο "The dead thing".

Από τα δεκαπέντε, μου άρεσαν όλα, αλλά ξεχώρισα από Γιώργο Δάμτσιο τα "Spectre" και "To the end of the world". Από Μάριο Δημητριάδη τα "Forward momentum" και "Buildings". Από τους φιλοξενούμενους συγγραφείς τα "Clockwork" και "Hippocampus".

EP των Xelyruth. Το μόνο που θα πω είναι ότι όσο εύκολο μου ήταν να πατήσω το PLAY στον player, άλλο τόσο δύσκολο ήταν να πατήσω το STOP. Στίχοι, φωνή, μουσική (η σειρά τυχαία) απλά με έκαναν να κολλήσω. Μεγαλύτερη αδυναμία μου το τραγούδι "Hippocampus".

Μπράβο για το υπέροχο αποτέλεσμα. Μπράβο που ενώ έχει περισσότερες σελίδες από το πρώτο, με έκαναν να θέλω κι άλλες.
Από τους ξένους δεν έχει μεταφραστεί κάτι στα ελληνικά, για αυτό πάει ένα ακόμη μεγάλο μπράβο στα παιδιά που χάρη σε αυτούς έμαθα καινούριους συγγραφείς.

Ώρα να γυρίσει στη θέση του, στη βιβλιοθήκη μου. Μπα.... όχι... Θέλω να το χαζέψω λίγο ακόμη.

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ