ΥΠΟΤΡΟΠΗ MICHAEL TSOKOS ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΙΒΑΝΗ

Το βιβλίο ξεκινάει με έναν πρόλογο που με γέμισε περιέργεια για τη συνέχεια, κι αυτό διότι είναι ένα απόσπασμα που ανήκει στο τέλος του βιβλίου. Στη συνέχεια, έχουμε το πρώτο μέρος που το βρήκα πολύ δυνατό, το δεύτερο που το βρήκα λίγο πιο ήσυχο και το τρίτο που ανέβασε πάλι την αγωνία μου.

Είχα λατρέψει τα Μαθήματα νεκροψίας και το πρώτο πράγμα που έκανα πριν αρχίσω την ανάγνωση, ήταν να τα βγάλω από το μυαλό μου. Ήθελα να είμαι δίκαιη, όσο δύσκολο κι αν ήταν να μη τα συγκρίνω. Το αποτέλεσμα βγήκε θετικό. Κινηματογραφική γραφή, αγωνία, περιγραφές πολύ αναλυτικές όσον αφορά τις ιατροδικαστικές διαδικασίες (κάτι που μου άρεσε πολύ), η σκιαγράφηση των χαρακτήρων είναι τόση όση ήθελα και δεν με κούρασε πουθενά.
Προς το τέλος θα ήθελα να είναι λίγο περισσότερο θρίλερ. Να διάβαζα και να γούρλωναν τα μάτια μου. Εύχομαι όμως, να γίνει στο δεύτερο βιβλίο. Τα κεφάλαια είναι μικρά και σε αυτά βλέπουμε τις σκέψεις αρκετών χαρακτήρων κι όχι μόνο του πρωταγωνιστή, πράγματα που με έκαναν να θέλω να το διαβάσω γρήγορα. Ποιος είναι ειλικρινής, ποιος όχι.
Τα ηνία της υπόθεσης τα έχει ο πρωταγωνιστής. Η αστυνομία εμφανίζεται στις σκηνές που η παρουσία της είναι αναγκαία και ο επιθεωρητής που έχει αναλάβει την υπόθεση, δεν καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της πλοκής. Άραγε τα πάει καλά με τον ιατροδικαστή;
Πριν τις ευχαριστίες υπάρχει ο επίλογος κι εκεί ο συγγραφέας μας εξηγεί πως εμπνεύστηκε την πλοκή του βιβλίου.

Μια ιερόδουλη δέχεται άγρια επίθεση στο χώρο εργασίας της.
Μια ηλικιωμένη βρίσκεται νεκρή στο σπίτι της και οι πρώτες εικόνες μιλούν για αυτοκτονία. Ο ιατροδικαστής Χέρτσφελντ στη νεκροτομή, που συμμετέχει μαζί με τον αρχίατρο Σνάιντερ, διαπιστώνει ότι πρόκειται για δολοφονία.
Σε λίγες ώρες φτάνει από την Ιταλία μια συνάδελφος του Χέρτσφελντ, η ιατροδικαστής Λουτσία Τατόλι από το Τορίνο. Θέλει να γνωρίσει τις μεθόδους εργασίας των Γερμανών. Ο Χέρτσφελντ τη συμπαθεί αμέσως.
Λίγες μέρες μετά, ένας εγκληματίας λίγο καιρό αφού βγήκε από την φυλακή βρίσκεται δολοφονημένος και κοντά του, μέσα σε δυο βαλίτσες, το πτώμα μιας ιερόδουλης. Το περίεργο είναι ότι στις πρώτες έρευνες, μέσα και κοντά στη σκηνή του εγκλήματος, δεν βρίσκεται το φονικό όπλο. Γρήγορα διαπιστώνεται ότι έχουν δολοφονηθεί με δηλητήριο. Ένα σημαντικό αποδεικτικό στοιχείο που έχει χρησιμοποιηθεί σε αυτούς τους δύο φόνους θα έπρεπε κανονικά να βρίσκεται κλειδωμένο στο Πανεπιστημιακό Ιατροδικαστό Ινστιτούτο του Κιέλου. Τα κλειδιά τα έχει μόνο ο επιστάτης κι αυτό τον δείχνει ως ένοχο.

Σίγουρα θα διαβάσω και το δεύτερο βιβλίο της σειράς.

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ